24 december 2015

Maancirkel




















Het valt niet mee een foto van de maan te nemen, en dan ook nog van de ring die gisteravond omheen te zien was. Dankzij Photoshop heb ik een beeld weten te realiseren dat nog enigszins lijkt op wat me gisteren zo fascineerde.

Het was niet een echte corona, volgens mij. Er waren geen regenboogkleuren te zien. Maar misschien kan dat ook niet rond de maan. De Cloud Collector's Handbook geeft geen uitsluitsel.


21 december 2015

Beautiful imperfection














(foto Baukje Venema)

In de Leeuwarder Courant van vandaag besteed ik ruim aandacht aan Beautiful Imperfection van Baukje Venema. Ik ken Baukje natuurlijk vanwege Wonen aan de Oudebildtdijk, maar wat ik niet wist toen ik haar leerde kennen is dat ze een autistische dochter heeft, Tinke.

Van deze dochter (ze heeft er nog een) maakt ze zo nu en dan foto's. Gewoon in het dagelijks leven. Tinke vindt het leuk, ze hoeft er niet voor te poseren. Baukje gaat er daarna mee aan de slag.

Ze probeert grip te krijgen op het fenomeen autisme. Hoe ziet Tinke de wereld? Hoe combineert ze al die gegevens die via beeld, geluid en gevoel tot haar komen? Fragmentarisch, zo stelt ze zich dat voor. En dus bewerkt ze de foto's om zo'n manier dat ze dit als het ware verbeeldt.

De ene keer knipt ze één foto in stukjes, die ze daarna weer in elkaar zet. De andere keer combineert ze een foto met losse stukjes van een andere met elkaar, zodat er een incompleet en enigszins verward beeld ontstaat. En soms stelt ze een heel beeld samen uit meer foto's, zoals in Driehoofdig, waarbij Tinke lijkt op een driekoppig wezen. Zo ingewikkeld kan de wereld voor haar zijn.

'Het is mijn persoonlijke kijk op haar leven', benadrukt Baukje. Het is voor haar dan ook spannend hiermee naar buiten te komen. Ze werkt al een paar jaar aan de serie, maar dit jaar vond ze de tijd rijp om de beelden ook aan anderen dan de eigen familie te tonen. Ze stuurde enkele in voor het Copenhagen Photo Festival, kreeg ruim aandacht op de website van New Dawn en veroverde pagina's in de nieuwste NEW van Gup Magazine.

Mijn favoriet is de bovenstaande, Grasmaaier. 

30 november 2015

World Press Photo 2015
















Afgelopen week was het weer zover en dit keer zat ik in PuurNoord met Paul Komen en Louis Kockelmann. Paul was de afgelopen vijftien jaar pianist van violiste Emmy Verhey, die een punt aan haar succesvolle muziekcarrière zet. Louis Kockelmann was bijna vanaf het begin betrokken bij het Groot Niet Te Vermijden, het dans- en showorkest dat dertig jaar bestaat en waarover een boek is uitgebracht.

Zelf mocht ik iets vertellen over de expositie van World Press Photo 2015, die sinds zaterdag 21 november in de der Aa-kerk in Groningen te zien is. Nog tot 13 december kun je hier de beste nieuwsfoto's van het afgelopen jaar zien. Uiteraard kon ik niet de hele tentoonstelling bij langs lopen. Achter alle foto's gaan zoveel verhalen schuil.

Dit keer lichtte ik er vier uit, te beginnen bij de winnaar Mads Nissen met zijn portret van twee homoseksuele jongens in Rusland. Daarnaast vond ik het mooi om ook een ander soort foto (van Anand Varma) te laten zien, namelijk een enorme makro-opname van een schimmel die parasiteert op een mier.

Met de feestdagen in het vooruitzicht liet ik ook een foto zien van een jonge Chinees die voor de Westerse markt kerstversieringen rood spuit. Fotograaf Ronghui Chen vermeldt dat hij per dag zeker zes mondkapjes verbruikt in de stoffige omgeving.

En tot slot liet ik één beeld zien uit een reeks die is geschoten over bijna een generatie, namelijk uit The Julie Project - Family Love 1993-2014 van Darcy Padilla. Een aangrijpende serie over Julie, een al jong misbruikt meisje dat verslaafd raakt en op haar achttiende moeder wordt. Julie overleed in 2010, maar Padilla volgt de andere familieleden, onder wie haar dochter Rachel nog steeds.

16 november 2015

Veilig thuis














De spanning trok vanmorgen uit mijn schouders, toen ik me realiseerde dat ik weer gezond en wel thuis in Leeuwarden was.

Afgelopen weekeinde was ik in Parijs, voor Paris Photo. Vrijdagmiddag na aankomst gingen mijn fotovriendin en ik zo snel mogelijk naar deze beurs. Het was er al druk, voor een vrijdag. Ruim vijf uur liepen we rond om zoveel mogelijk in ons op te nemen. Om te zien wat galeries aan fotografisch werk hadden meegenomen, onbekende fotografen ontdekken, nieuw werk van oude bekenden bekijken.

De beurs sloot die avond om acht uur. We hadden al zere voeten, maar omdat we in de buurt waren, wandelden we toch even over de kerstmarkt op de Champs-Elysées. We dronken een glühwein terwijl we bespraken wat we hadden gezien.

Tegen negen uur reisden we met de metro richting ons hotel, aan de Boulevard Beaumarchais. We stapten in Le Marais uit, op zoek naar een restaurant. En toen we daar achter ons voorgerecht zaten, zagen we op televisie wat zich een kilometer of twee verderop afspeelde. Om ons heen zaten anderen te eten, te lachen en te genieten van hun vrijdagavond.

Het werd steeds stiller in de kroeg, toen de ernst van de situatie tot ons doordrong. Mensen geloofden hun ogen niet. Maar de sirenes op de Rue de Rivoli lieten er geen twijfel over bestaan. Dit was erg. Politie, brandweer, ambulances…

We realiseerden ons dat er mensen thuis in Nederland ongerust konden worden. Dus we stuurden een berichtje, om te laten weten dat er met ons niets aan de hand was. De kinderen van mijn vriendin belden. Overstuur, en of ze alsjeblieft heel snel naar het hotel wilde gaan. Ze stelde hen gerust. We zouden geen risico's nemen en meteen bellen als we 'thuis' waren.

Op onze kamer bleven we tot diep in de nacht naar de beelden kijken en naar de reportages luisteren. Gek genoeg voelden we geen angst. Alleen onmacht.

Zaterdag was het stil. Openbare gebouwen bleven dicht, winkeliers durfden nauwelijks open. Ook Paris Photo en Offprint bleven het weekeinde dicht. Wat een strop voor galeriehouders, fotografen en liefhebbers die voor Paris Photo en aanverwante zaken naar Frankrijk waren gekomen. Alleen hier en daar een galerie, en Fotofever in het Carrousel du Louvre konden we bezoeken. Dat gaf ons toch wat te doen, en nog op het gebied van fotografie ook.

Zondag besloten we Place de la République te bezoeken waar al velen hun steun aan de getroffen Parijzenaars hadden betuigd en talrijke televisieploegen verhaal probeerden te halen. Er hing een rare mengeling van verdriet, 'dagje uit', sensatiezucht en saamhorigheid. Onder een stralende zon. Was dit oorlog? Dat het leven doorging, terwijl er om de hoek werd gevochten? Ik vroeg het me af. Vooral toen we in Saint-Germain-des-Prés liepen, waar de zondagse drukte net als anders leek te zijn. Behalve dan dat iedereen bij het horen van een sirene even leek te verstijven.

's Avonds in de trein terug naar Nederland lazen we op Twitter berichten van paniek op het plein, waar we die middag nog hadden gelopen. Iedereen rende alle kanten op. Er zou een dode zijn gevallen…  Loos alarm, bleek even later.

Net als wij hadden veel mensen daar zich geen angst willen laten aanpraten. Ze wilden laten zien dat terreur hen niet klein kreeg. Maar alert waren ze wel, en toch ook bang. Vooral met zovelen bij elkaar. Want zo waren ze een makkelijk doelwit. Geen wonder dat een onverwacht geluid of een kreet een schok veroorzaakte.

Ik was blij dat ik in de trein naar Leeuwarden zat. En dat ik vanmorgen wakker werd in mijn eigen bed.

5 november 2015

Ik hang...




















Het is niet de eerste keer geweest dat ik foto's uit mijn waddenserie heb verkocht, maar het overkwam me nog niet eerder dat ik er vier tegelijk mocht afleveren.

En daar hang ik dan. Boven de bank in het vakantiehuisje van degenen die gecharmeerd waren geraakt van mijn werk, dat deel uitmaakte van de expositie Inspiraties op Wind, Water en Wad in Museum Belvédère in Oranjewoud. Net zoals directeur Han Steenbruggen ze daar had gegroepeerd. 'Dat vonden we mooi.'

Met dank aan deze sympathieke kopers, aan Han Steenbruggen voor zijn presentatie en aan vaklab De Verbeelding in Purmerend voor de geweldige afwerking.

31 oktober 2015

Professioneel portret




















(foto Baukje Venema)

'Als we je boek gaan vormgeven, moet je wel een professioneel portret laten maken', zei mijn uitgever Louw Dijkstra onlangs. Foodtocht door Friesland heeft nu een heuse deadline. De fondsenwerving loopt, dus als mijn teksten en foto's zover zijn, dan kan een vormgever ermee aan de slag.

Het schijnt zo te zijn dat je dan als schrijver/fotograaf op de achterkant (of binnenflap…) van je werk moet staan. Dus moet ik zelf een keer op de foto. Raar, onwennig. 'Vreselijk', verzuchten vele fotografen, die het liefst achter een camera staan.

Maar het is verre van 'vreselijk' om door bevriend fotograaf Baukje Venema op portret gezet te worden. Ze is hartstikke aardig, dus we hebben een hoop lol gehad bij de opnames. En als iemand het spannend vond, was zij het misschien wel. Het is alleen altijd afwachten wat eruit komt, omdat je je zelf nooit zo ziet als een ander.

Met dit portret ben ik heel tevreden. Vrolijk en doortastend. Dat zie ik erin. Maar zoals gezegd; je ziet je zelf nooit zoals een ander.

23 oktober 2015

Tussengebied


















(foto's Norma van der Horst)

Deze week werkte ik weer mee aan een leuke aflevering van het programma puurnoord van Podium tv. Presentatrice Annette Timmer had deze keer dirigent Rintje te Wies en Kees van Twist uitgenodigd.

Te Wies was te gast om iets te vertellen over het jubilerende Roder Jongenskoor, dat in 1985 werd opgericht door Bouwe Dijkstra. Te Wies behartigt ook de belangen van de Roden Girl Choristers, dat sinds 2000 bestaat. Twee jubilea die leiden tot een feestelijk concert in de Martinikerk in Groningen op 31 oktober.

Met Van Twist sprak Timmer over zijn samenwerking met Jan Abrahamse (die in 2013 overleed) en hun streven naar een waddenbreed festival - Waddenzomer - om de schoonheid van het gebied te vieren. Zaterdag 6 november wordt de Jan Abrahamse-lezing gehouden in het Drents Museum in Assen. En ter nagedachtenis aan zijn inzet voor het behoud van de Waddenzee werd op 22 oktober de sculptuur In evenwicht van Arik Visser onthuld.

Als vaste maandgast zat ik tussen beide heren en in aansluiting op de Jan Abrahamse-lezing hadden we besloten dat ik het fotoboek Tussengebied van Norma van der Horst zou bespreken, omdat dit de schoonheid van het wad viert. Van der Horst fotografeerde het Groninger gedeelte van het wad, van Zoutkamp tot Nieuw-Statenzijl en deed dat in twaalf maanden. Ze streefde ernaar ook steeds op een ander tijdstip te fotograferen, maar dat viel in de praktijk niet mee.

De verschillen in lichtomstandigheden vielen bovendien een beetje weg door de zelfgemaakte 'filters' die ze voor haar foto's gebruikt. Deze geven de beelden wel een doorgaans warme gloed en een beperkt aantal tinten, waardoor ze goed bij elkaar passen als serie.

19 oktober 2015

Duindoornoverdaad




















Het is tijd voor de laatste loodjes van Foodtocht door Friesland, dat ik maak in samenwerking met uitgeverij Wijdemeer. Gisteren waren we in Lauwersoog, waar de duindoorn al zijn rijkdom toonde. Wat een bessen! En dat in het wild.

Ik had al vernomen dat het een goed duindoornbessenjaar was, maar hier werd het bewijs geleverd. Nu nog cranberry's en de meeste regionale bessensoorten staan op de foto. Deze en nog wat andere beelden en gesprekken maken de lijst compleet. Of het boek vol. Want de lijst kan nog veel langer, maar het boek hoeft niet uitputtend en volledig te zijn. Dat zou saai worden.

Wordt vervolgd.


14 oktober 2015

Beide kanten














Hij is gegrepen door het Heilige Land, Jan van der Kooi uit Burgum. Vorig jaar vroegen collega's in Israël hem voor een aantal lezingen en bezocht hij het Tel Aviv Museum of Art waar hij over twee jaar - als hij zestig hoopt te worden - mogelijk een expositie krijgt.

Een bevriend verzamelaar van zijn werk wees hem op de 'andere kant' van het verhaal, de Palestijnen, en bracht hem in contact met de invloedrijke Palestijnse zakenman Zahi Khouri. Vanaf diens dakterras mocht hij de oude stad Jeruzalem schilderen. Bovendien maakte hij kennis met mensen van de Dar Al-Kalima Universiteit in Bethlehem, die hem vroegen of hij daar begin volgend jaar les wil geven aan haar kunstacademie.

Van betaling voor deze lezingen wil hij niets weten. 'Ik heb gevraagd om een auto met chauffeur/tolk, die me kan brengen naar plekken waar ik kan werken.' Hij hoopt er Jericho te bezoeken en de bedoeinen. Morgen vertelt hij  in de Leeuwarder Courant meer over zijn ervaringen in de gespannen regio.

13 oktober 2015

Er valt licht door de ramen...




















Afgelopen zondag reed ik met Jan vanuit Haaksbergen terug naar het Noorden. Onderweg wilden we wandelen, ergens in de buurt van Zwolle hadden we van tevoren bedacht. Net voorbij Wijhe - we reden binnendoor - stond een bordje dat ons wees op Kasteel het Nijenhuis. Jan had de afslag al genomen, voor ik hem erop kon wijzen. Twee zielen, een gedachte.

Kasteel het Nijenhuis dateert uit 1382 en is tot 1934 generaties lang in familiebezit gebleven. Dirk Hannema, oud-directeur van museum Boijmans Van Beuningen en fervent kunstverzamelaar, overtuigt de provincie Overijssel ervan het te restaureren. Hij geeft het kasteel zijn museale functie, met zijn eigen verzameling als uitgangspunt. Als dank mag deze grondlegger van Museum de Fundatie (ook Paleis aan de Blijmarkt in Zwolle) het Nijenhuis bewonen van 1958 tot zijn dood in 1984.

In 2003 is het kasteel onder leiding van architect Gunnar Daan grondig verbouwd en gerenoveerd. Het is sinds 2004 volledig toegankelijk voor publiek. Drie jaar geleden is rond de havezate een beeldentuin geopend met zo'n tachtig beelden uit de collecties van Museum de Fundatie, Museum Beelden aan Zee (Scheveningen) en de provincie Overijssel. Ze worden getoond op 4,5 hectare siertuin, grasvelden en bosgebied.

Wij maakten van de gelegenheid en het mooie weer gebruik van onze museumjaarkaart. Konden we meteen foto's en ander werk van Jan Cremer bekijken, die in het kasteel hingen. Hoewel er veel mooie beelden te zien waren, vond ik fotografisch het licht door de ramen en rolgordijnen het meest intrigerend.


12 oktober 2015

Leven aan boord














(foto Kris Vervaeke)

Op Facebook circuleert momenteel de oproep om werken van kunstenaars te plaatsen, om tegenwicht te bieden aan de 'lieve' filmpjes met dieren of (andere) flauwekul. Margaret Lansink koos voor mij de fotograaf Kris Vervaeke.

Op zijn website staan series, waaronder Life on sea, die volgens mij Life at sea of Life on board zou moeten heten. Deze foto pikte ik daaruit, en aan de titel ontleen ik dat de serie eigenlijk Life on board heet. Wat grammaticaal correct Engels is in elk geval. Het is een heel lange serie, en ik werd een beetje zeeziek bij het kijken ernaar. Niet vanwege het onderwerp, maar door het scrollen naar rechts.

Toch was het zeer de moeite waard, omdat Vervaeke een goed beeld geeft van het leven aan boord van een groot containerschip. De bemanningsleden zijn lange tijd van huis en houden contact met hun familieleden via de computer, zo laat hij zien. Het leven is beperkt, qua ruimte, maar biedt ook afwisseling. Getuige die beeld van vrolijke momenten in het zwembad.

Ik heb de oproep ondertussen ook geplaatst en als volgers dit bericht leuk vinden, krijgen ze van mij weer een andere kunstenaar om te bestuderen en promoten.

9 oktober 2015

Op naar Leiden















Dit weekeinde start het International Photo Festival Leiden en ik doe mee. Niet dat ik daar dit keer veel moeite voor hoefde te doen. Doordat Astrid Verhoef, producer van Face the Dutch, goede afspraken kon maken met onze 'buren' op Photoville 2015 voor een gezamenlijke krant, mogen we opnieuw in een container ons werk tonen. Alleen dit keer niet in New York maar in eigen land. Niet slechts twee weekeinden, maar tot en met 31 oktober. Dus wie de Verenigde Staten een stap te ver vond, kan nu mijn twee Hunters and Gatherers bewonderen. Op mijn website staan er bovendien nog een paar.

5 oktober 2015

Oogje op de Ampelman




















Mijn zomervakantie zit er weer op. Na twee weken New York heb ik ook nog een weekend in Berlijn gespendeerd. Een stad waar ik na de Val van de Muur niet meer was geweest. Gek idee, hoor. Het was zaterdag 25 jaar geleden dat de twee Duitslanden één werden, dus je kunt wel nagaan hoe lang geleden ik er wel was.

De feestelijkheden bij de Brandenburger Tor maakten het ons onmogelijk deze locatie goed te bezichtigen. Ook het monument voor de slachtoffers van de Holocaust stond tijdelijk achter de hekken en politiebewaking. Maar we hebben wel kunnen wandelen langs Unter den Linden, De Gedächtniskirche en de Funkturm. Het boekje 100% Berlijn leidde ons langs de KaDeWe, Tempelhof en de Gendarmenmarkt.

We keken in geweldig uitgerust Turkse supermarkten met allerlei lekkernijen, verse groente en fruit. Kregen een oogje op de Ampelman en genoten van Kaffee und Kuchen in Kreuzberg. Kortom, een geslaagd weekend in een stad die enorm veel te bieden heeft. We vertrokken dan ook met een wensenlijst voor mogelijk komende bezoekjes.

30 september 2015

Photoville in puurnoord











Vanavond ben ik als vaste maandgast weer aanwezig in 'puurnoord' van Podium TV. Met illustrator Mies van Hout en museumdirecteur/conservator Han Steenbruggen. Ik mag het een en ander vertellen over Photoville 2015 in New York, waar ik een van de exposanten was, samen met vier andere noorderlingen (Jenny Boot, Maartje Roos, Rudi Huisman en Nelske Elzer). Annette Timmer presenteert het programma.

Mies van Hout zal in het programma een paar personages tekenen uit haar boek Speeltuin dat ze maakte in opdracht van het CPNB ter gelegenheid van de Kinderboekenweek. Han Steenbruggen van Museum Belvédère in Heerenveen vertelt over Huug Pleysier, die zowel in Heerenveen als in Groningen en Drachten een (posthume) expositie heeft.

29 september 2015

Terug van Photoville




















Het zit er al weer op, mijn reis naar New York en fotofestival Photoville. Door de regenachtige weersomstandigheden werd de opening van donderdag 10 naar vrijdag 11 september verplaatst. Met als gevolg dat we vanaf het 'dorp' tijdens de feestelijkheden een prachtig zicht hadden op Manhattan waar de aanslag op de Twin Towers werd herdacht.

De expositie duurde twee weekeinden, en in totaal kwamen er meer dan 76.000 bezoekers op af. Velen daarvan wandelden door onze container, zagen Face The Dutch en maakten zo kennis met ons werk. Ik heb met allerlei mensen gesproken, mijn bijzondere visitekaartjes uitgedeeld en contacten gelegd.

In allerlei internationale media was aandacht voor Photoville, zoals The Sydney Morning Herald, 99YS.com, Fotoexpositie.nl, The Guardian en Time Out. Thuisblijver Jenny Boot was tijdens het festival in Friesland te horen op Omrop Fryslân. Maar wat het oplevert… Dat zien we later. Vandaag in elk geval een artikel in de Leeuwarder Courant.

Ook op Podium TV besteden we er aandacht aan. In de uitzending (30 sept) van puurnoord onder leiding van Annette Timmer praat ik over mijn belevenissen daar. Daarna ga ik verzamelen wat er zoal nog meer over ons verschenen is en me voorbereiden op het International Photo Festival Leiden, waar Face The Dutch onderdeel van uit maakt.

7 september 2015

Feestpakket




















Op het nippertje, maar uiteraard nog op tijd, bracht UPS vanmorgen mijn Z-cards langs. Maar liefst 250 visitekaartjes annex portfolio's. Ik maakte een klein vreugdedansje door de kamer. Ze zien er prachtig uit. Als ik hier New York niet mee kan veroveren, dan weet ik het niet meer!

Een Zcard, voor wie dat niet weet, is een uitvouwbaar vel papier. In opgevouwen toestand beschermd door twee kartonnetjes, verkrijgbaar in verschillende maten. Vaak gebruikt als festivalprogramma of als plattegrond. Ik wilde voor de reis naar New York een handzaam portfolio en kwam zodoende bij het visitekaartmodel uit.

Beide foto's waarmee ik op Photoville 2015 vertegenwoordigd ben, staan er op. De ene foto groot op de vrije zijde, de anderen als een van de kaartjes. De andere kartonnen kant is mijn visitekaartje.

De kant waarop het karton is geplakt bestaat uit 6 x 3 vakjes, waarvan twee zijn bezet door de stevige 'vleugels'. Op de resterende plekken heb ik twee foto's uit de serie van het Jiddisch Festival van vorig jaar gekozen, en zes foto's uit mijn boek De achterban - supporters van SC Cambuur. Er was bovendien nog plek voor twee Parijse combinaties en voor één foto uit het kwartet dat tot 13 september in Museum Belvédère hangt op de expositie Improvisaties op Wind, Water en Wad.

Het waddenlandschap strekt zich uit over twee vakjes. En de staande foto's van het Jiddisch festival heb ik ook met twee vakjes elk bedeeld. Op die 'polaroids' staan teksten, die ik heb vertaald, en ook in twee overgebleven vakjes kan ik uitleggen uit welke series de andere foto's komen. Kortom, compact en informatief. Kon niet beter.

6 september 2015

Fotoschilder




















Frits Drent uit Goutum is een schilder met het hart op de goede plaats. Hij en zijn vrouw Alie vangen als pleegouders al jaren kinderen op en ze geven creatieve cursussen op het azc in Burgum. Deze kinderen zijn allemaal onschuldig slachtoffer van leed. Een kind dat een ouder verliest, een baby die maar twaalf maanden oud mag worden... Dat grijpt Frits soms aan en dan wil hij zo'n kind schilderen.

Dat doet hij altijd aan de hand van een foto. Want, zegt hij, dat kind moet 'kloppen'. Anders is het dat kind niet meer. De omgeving verandert hij vaak drastisch. Hij laat er van alles uit weg, of voegt iets toe dat hij symbolisch vindt voor de situatie waarin zijn onderwerp zich bevindt.

Zo schilderde hij een meisje uit het azc dat bij hem zat te tekenen, met braamstruiken voor zich. Niet heel nadrukkelijk, maar net zo dat het iets ongemakkelijks had. De stekels stonden symbool voor de omgeving die haar vijandig gezind is, in het verleden maar ook nu. 'Kinderen uit het asielzoekerscentrum worden wel uitgescholden als ze van en naar school lopen', wist hij. Ik schreef erover in de Leeuwarder Courant.

De werkstukken die de kinderen met hem maken, verkocht hij afgelopen weekeinde op het UITfestival in Leeuwarden. De opbrengsten waren bestemd voor nieuw materiaal, zoals verf en papier. Ik kocht dit vrolijke werkje van Sofia, en beloofde hem (en haar) dat ik een foto zou sturen van de plek die het heeft gekregen.

Ik ben er heel blij mee.

5 september 2015

Opname















(foto Nate Larson en Marni Shindelman)

Afgelopen week ben ik opgenomen. Niet in een ziekenhuis, maar met een camera. Ik heb mijn debuut gemaakt als vaste maandgast in het cultuurprogramma PuurNoord van Podium TV. Journalist Lejo Siepe heeft me gevraagd - op voordracht van Ton Broekhuis van Noorderlicht.

Annette Timmer (voorheen RTV Drenthe) presenteert het programma, dat zo'n 25 minuten duurt en steeds wordt gevolgd door een documentaire. Afgelopen zomer was ik bij de proefopnames. Die gingen er professioneel aan toe. Alleen zal het nog even zoeken zijn naar een definitieve vorm. Maar dat maakt het leuk en spannend.

De aflevering die we dinsdag opnamen, werd woensdag uitgezonden. Just Vink en Anton Scheepstra waren de andere gasten. Ik had het met ze over Noorderlicht, Data Rush. Tijdens de opening van de manifestatie op 22 augustus heb ik goed rondgekeken met in mijn achterhoofd de vraag wat mij nou aansprak. Ik pikte er twee series uit: Strangers in the Light van Catharine Balet en Geolocation 2009-now van Nate Larson en Marni Shindelman (foto).

Balet fotografeerde scènes waarbij mensen alleen zijn belicht door het licht van hun mobiele telefoon, laptop of computer. Klassiek met een moderne invulling. Larson en Shindelman bezochten de exacte locaties waarvandaan mensen tweets stuurden, waarbij de teksten tegelijk een soort commentaar zijn op deze digitale manier van contact.

En dan heb ik nog aandacht besteed aan Seamless Transitions die James Bridle maakte. Als een onderzoeksjournalist verdiepte hij zich in de wereld van beoordeling, detentie en uitzetting van vluchtelingen in Groot-Brittannië. Op basis van ooggetuigenverslagen, interviews en andere gegevens reconstrueerde hij een wereld die anders onzichtbaar blijft. En dat als een soort architect die een ontwerp tot leven wekt, met een animatie.

Het bleek allemaal in acht minuten te behandelen.

2 september 2015

PuurNoord

















(foto Catherine Balet)

De kogel is door de kerk, de teerling is geworpen. De eerste uitzending van PuurNoord op woensdag is 'on air'. Het cultuurprogramma van Podium TV waaraan ik eens in de vier weken een bijdrage mag leveren door iets over fotografie te vertellen. Voor deze aftrap koos ik Noorderlicht, een heel klein beetje omdat de directeur Ton Broekhuis mij voor dit programma heeft voorgedragen. Maar natuurlijk vooral omdat dit niet alleen dé fotomanifestatie van het Noorden is, maar ook een van de vijf beste ter wereld.

In het programma mocht ik vertellen wat mij was opgevallen aan Data Rush, de huidige fotomanifestatie in de oude suikerfabriek in Groningen. Ik koos drie dingen: de serie Strangers in the light van de Française Catherine Balet, de serie Geolocation van Nate Larson en Marni Shindelman uit de Verenigde Staten en de multimediapresentatie Seamless Transitions van de Brit James Bridle.

Curator Wim Melis heeft een prachtig scala aan film- en fotografisch materiaal verzameld, dat alle facetten van de digitalisering van de maatschappij belicht: economisch, politiek, ethisch en filosofisch. De bezoeker ziet zowel sombere als positieve, lichte als zware en voor de hand liggende als verrassende invalshoeken voorbij komen. Nog tot 11 oktober te zien, samen met het andere deel van de hoofdexpositie Pulse in de oude suikerfabriek, en de onderdelen Fearless Genius en Making oneself in de fotogalerie Noorderlicht.

1 september 2015

Mini-portfolio
























Het ziet er nu nog heel knip-en-plakkerig uit, maar dit is de opzet voor een handzaam portfolio. Een Z-card, van A4 terug te vouwen tot de grootte van een visitekaartje. Ik heb er op zitten puzzelen, en je kunt er niet heel veel op kwijt. Maar het is handzaam, toch mooi overzichtelijk en biedt net iets meer dan alleen een ansicht- of visitekaartje. En het is origineel - durf ik te beweren.

Met grote dank aan collega Alie Veenhuizen ben ik er nog net op tijd voor Photoville in New York in geslaagd het ontwerp klaar te krijgen. Als Zcard zich aan zijn belofte kan houden, heb ik eind volgende week het drukwerk binnen. Ik kan niet wachten!

26 augustus 2015

Last minute














De voorbereidingen voor de reis naar Photoville 2015 zijn in volle gang. Altijd op het laatste moment, natuurlijk. Website bijwerken, foto's op de iPad zetten, een handzaam portfolio samenstellen… Er valt zoveel te doen.

Natuurlijk kunnen de foto's van de serie Hunters and gatherers niet ontbreken in mijn portfolio.  Immers, daarmee hang ik in de selectie Face the Dutch van Aloys Ginjaar en Astrid Verhoef. Evenmin de foto's van De achterban, supporters van SC Cambuur. Maar welke andere beelden wil ik laten zien? Wat zal in de smaak vallen bij het Amerikaanse publiek? Hondenportretten? Iets van het Jiddisch Festival? De foto's van European Couples?

Gelukkig krijg ik deskundige hulp, dus daar gaan we uit komen. Binnenkort - zeer binnenkort - zal ik laten zien wat het geworden is.

24 augustus 2015

Street Photography Awards














LensCulture heeft een wedstrijd in straatfotografie. Er zijn honderden inzendingen uit de hele wereld, maar ik wilde niet achterblijven. Het is al mooi om tussen al die toppers te staan en op Facebook te kunnen delen dat ik meedoe. Bovendien krijg je als deelnemer met een serie een review, en daar ben ik wel benieuwd naar.

Uit mijn verzameling Couples heb ik met hulp van Titeke Postma tien foto's gekozen. Ze bleken allemaal uit Parijs te komen. Had waarschijnlijk met de kleuren en de sfeer te maken. Want ik heb ook stellen in Goteborg, Edinburgh en Glasgow, Antwerpen en Karlovy Vary gefotografeerd. Dus deze tien heb ik maar Pairs of Paris genoemd.

Wil je me steunen: deel of 'like' dan mijn inzending.

14 augustus 2015

Liefde




















Wat ik zo geweldig vind aan Foodtocht door Friesland is dat ik bij bevlogen vakmensen op bezoek kom. Zoals vandaag, bij slager Henk Spijkerman in Akkrum. Een worstenmaker met passie voor zijn vak.

Uitgebreid vertelt hij over de manier waarop hij hammen pekelt, worsten draait en coppa droogt. Over de vaste recepten, die niet mogen veranderen. En over experimenten met bijvoorbeeld schimmels. 'Witte schimmels, die droog zijn, zijn goede schimmels', leert hij mij.

Vader en zoons Spijkerman hebben een slagerij in Akkrum en een productiebedrijf. Dat produceert voor eigen verkoop worsten, ham en fijne vleeswaren. Maar doet dat ook voor andere slagers, horeca en speciaalzaken. 'Van het Rijksmuseum in Amsterdam tot Kromme Knilles in Akkrum.'

Varkensboeren die de mooiste hammen van hun beste varkens aan zijn zorg toevertrouwen, moeten minstens twaalf maanden wachten op resultaat. Wat hij eraan toevoegt? Zijn woorden: 'Twee dingen: zeezout en tijd.' Bijna fluisterend: '...en liefde. Maar dat hoef je niet op te schrijven'. zegt hij meteen. Maar dat vind ik dan weer mooi.

10 augustus 2015

Going to New York














Het mag naar buiten: ik ben geselecteerd om mee te doen aan Photoville 2015. Curator Aloys Ginjaar heeft werk van mij uitgekozen voor zijn groepstentoonstelling Face the Dutch, die onderdeel uitmaakt van het festival. Van 10 tot 20 september ben ik te zijn in het Brooklyn Bridge Park, daar waar vorig jaar 71.000 mensen kwamen kijken op dit gratis toegankelijke evenement.

Een tijd geleden hoorden wij als deelnemers al dat we erbij zaten. Maar de organisatie van Photoville wil graag geconcentreerd, in korte tijd zoveel mogelijk internationale promotie genereren. En dat lukt moeilijker als je al in juni begint met het noemen van deelnemers. Dus mochten we alleen familie en vrienden inlichten en moesten we nog even wachten met verdere publiciteit.

Maar nu is het zover. Uit mijn serie Hunters and gatherers zijn twee foto's gekozen. Deze komen te hangen in een van de zeecontainers die deel uitmaken van Photoville. Tot onze groep behoren onder anderen Ilvy Njiokiktjien, Patricia Steur en Elmer van der Marel. Andere noorderlingen onder ons zijn Nelske Elzer, Rudi Huisman en Maartje Roos.

Producente van Face the Dutch - Astrid Verhoef - heeft geregeld dat we samen met het International Photofestival Leiden een gratis krant uitgeven met al onze foto's. We mogen bovendien meedoen in Leiden. Een mooie samenwerking.

30 juli 2015

Schilderende beeldhouwer














Vanmiddag kreeg ik telefoon van onze receptioniste. Er stond een vrouw aan de balie die een foto wilde bestellen, die in de krant van 13 juli had gestaan. Een foto die ik had gemaakt.

Natuurlijk kon ik niet een, twee, drie reproduceren welk stuk van mij op 13 juli was gepubliceerd. Om de conversatie niet nodeloos ingewikkeld te maken vroeg ik de betreffende vrouw aan de lijn. Het was Karianne Krabbendam.

Krabbendam is beeldhouwer. Ze maakt haast monumentaal werk, vooral vrouwfiguren. Deels omdat haar grote werken haar atelier te veel begonnen te vullen, en deels omdat ze lichamelijk last kreeg van het zware werk was ze begonnen met schilderen. Kunstcriticus Huub Mous zag dit kleurrijke werk en tipte galeriehouder Age Hartsuiker uit Jubbega.

Die greep deze kans met beide handen aan en organiseerde een expositie, die nog tot en met zondag te zien is in Kunsthuis LOOF. Uiteraard stelde hij de Leeuwarder Courant op de hoogte van dit evenement, en ik zag daar wel een verhaal in. Dat op 13 juli de krant haalde.

Bij het verhaal had ik ook een portret van Krabbendam gemaakt. Ze liet me meteen na publicatie al weten dat ze dit geslaagd vond. En nu wilde ze het dus ook bestellen. Dat heb ik net voor haar in orde gemaakt. Dan is zo'n Oypo-website wel handig.

30 juni 2015

't Slik op










Joszi Smeets was een van de vier aanwezigen die gisteren bij 'tAiland in Lauwersoog in een slikslee stapte. De voorvrouw van de Youth Food Movement was door eigenaren Jan Geertsema en zijn vrouw Barbara Rodenburg uitgenodigd hun nieuwe fileerlokaal te openen. Met hulp haalde ze de sleutel uit de fuik.

Op de dijk sloegen ruim tachtig genodigden het tafereel gade: familie, vrienden en (andere) crowdfunders die het mogelijk hebben gemaakt het fileerlokaal in te richten. Enkelen van hen waagden zich meteen aan het fileren van rode poon. Anderen lieten zich de oesters, kokkels en heek goed smaken onder muzikale begeleiding van Hein Jaap Hilarides, Hendrik Elings en Hans Wijnbergen.

'tAiland van deze Goede Vissers krijgt een plekje in Foodtocht door Friesland, net als andere duurzame initiatieven op het gebied van Friese voedselproductie.

27 juni 2015

Vrolijke varkens




















Er is bijna niets zo leuk als een blij varken. Huppelend tussen het onkruid, luidruchtig smakkend omdat hij brandnetels zo lekker vindt. Op boerderij De Kempenaer van Jaap Frerichs in Echtenerbrug hebben varkens een buitengewoon goed leven. Ze krijgen gezond voer, maar moeten (of mogen) ook een deel van hun dagelijkse rantsoen zelf opscharrelen in de veldjes rond zijn boerderij.

Dat doen ze met plezier. Of soms niet. Dan blijven ze lekker in de stal liggen op het schone stro. Want als je varkens de ruimte geeft, dan zijn ze zindelijk. Ze poepen keurig in een hoek en houden de rest van hun verblijf schoon.

Frerichs bestudeert zijn varkens nauwkeurig. Hij weet hoe ze klinken als ze schrikken, maar weet ook dat ze zo'n zelfde geluidje wel eens maken als een soort startschot voor een hardloopwedstrijd in het veld.

De varkens leven in groepen, zoals in de natuur. Een zeug is heel voorzichtig met haar biggen, die zich in de rand van het nest ingraven. Als zij gaat liggen, duwt ze eerst alle kleintjes aan de kant om er zeker van te zijn dat ze er niet een plet.

Wie nieuwsgierig is naar het leven van gezonde varkens - en wil weten hoe ze smaken - mag komen kijken. Op de website staat wel wanneer. Frerichs verkoopt het vlees van deze scharreldieren, geeft workshops en hij vertelt graag over zijn manier van werken. In Foodtocht door Friesland speelt hij uiteraard ook een rol.

23 juni 2015

Meedoen en kijken











Oerol 2015 zit er weer op. Het was een koude editie, met veel wind en iets te weinig zon, naar mijn smaak. Maar wel met mooie voorstellingen en onverwachte acties van eilanders, zoals op bovenstaande foto's te zien is.

Voor de Leeuwarder Courant mocht ik vijf dagen het eiland over crossen, veel voorstellingen bekijken en daar iets van vinden. Behalve een serie artikelen in de dagkrant en op internet, plus tweets op LC_cultuur leverde dat dit jaar niet zoveel eigen foto's op. Schrijven en fotograferen vallen soms moeilijk te combineren, zeker met een deadline.

Onderstaande foto komt uit Framing van Johannes Bellinkx, een voorstelling via een bijzondere installatie op het Seinpaalduin. Alle veertig bezoekers stonden elk onder een eigen zwarte doek en keken door een kader naar het landschap om hen heen. In deze omgeving verschenen soms onverwachte voorwerpen, mensen of zelfs dieren. De muziek smeedde alles aaneen tot een spannend geheel, waarbij suggestie veel deed. Bijna zouden we als kijkers denken dat Proeftoren Camera Batavia ook meedeed in dit spel van suspense


8 juni 2015

Help Norma




















Gisteren is het huis van Norma Miedema in vlammen opgegaan. Ik kan nog steeds niet stoppen met huilen.

Een paar jaar geleden leerde ik haar kennen. Ze is een vriendin van een kennis van me. Ik mocht er fotograferen en maakte er een serie die ik voor mijn afstuderen aan de Fotoacademie heb gebruikt. Deze heeft nog in het Natuurmuseum Fryslân gehangen, en later heb ik deze serie aangevuld tot een bijzondere aflevering van 'binnen kijken' in de bijlage Wonen en Co van de Leeuwarder Courant. Dat vond ze zelf een grote grap. 'Laatst gekocht: wc-bril met dolfijnen'.

Als er iemand is die alles voor haar dieren over heeft, dan is zij het. Haar hele huis stond in het teken van de opvang van dieren met een trauma of handicap, want voor haar telt elk leven. 'Toen ik zelf met een gebroken nek op het asfalt lag na een motorongeluk heeft men mij ook geen spuitje gegeven', zegt ze dan. Met haar wijze levenslessen (via Facebook en in haar boek Norma's universum) helpt ze anderen kracht te vinden in zichzelf.

Deze bijzondere vrouw heeft nu niets meer. Meer dan achttien dieren vonden de dood, andere worden nog vermist. Norma blijft op haar plek, omdat er misschien nog gevluchte beesten terug naar 'huis' komen.

Ik voel me zo machteloos. Dus doe ik het enige wat ik kan doen, en geef geld.
En schrijf jullie. In de hoop dat jullie - omdat jullie mij een beetje kennen, en weten dat ik dit niet zomaar vraag - ook een steentje bij willen dragen.

Op haar websites www.hetnieuwenormasuniversum.nl en www.normasuniversum.nl kun je meer lezen over haar droom. Haar stichting Help Norma heeft de ANBI-status, mocht dat helpen.

Stichting Help Norma NL87INGB0005008601.

Ze beschrijft op haar site ook haar drijfveren en sluit af met: 'Wijsheid is, niet zwaarder tillen dan je dragen kunt. Liefde is, uitvinden hoeveel dat is.'

Ik hoop op veel liefde.


28 mei 2015

Wad hangt daar...














Oud-voetballer en tegenwoordig columnist Jan Mulder opende vanmiddag de expositie Inspiraties op Wind, Water en Wad in Museum Belvédère. Hij was daar niet als groot kunstkenner, of omdat hij misschien later op de avond toch naar Heerenveen-Vitesse ging. 'Ik sta hier omdat ik de buurman ben van Ben Remkes', aldus de spreker, die al snel de lachers op zijn hand kreeg. Ben Remkes won een aantal jaren geleden miljoenen in de Postcodeloterij en stichtte hiermee een naar hem genoemd cultuurfonds, dat de expositie mede mogelijk maakte.

Maanden geleden bracht ik al mijn bijdrage aan de tentoonstelling in het kantoor van Han Steenbruggen. Die haalde in zijn openingstoespraak aan hoe enthousiast kunstenaars waren over het idee, dat hij zelf werken had opgehaald en dat anderen die hadden gebracht. Toen op zijn kantoor hield hij vier landschappen van het wad bij Holwerd in beraad. 'Ik doe nog geen enkele toezegging', zei hij.

Dus tot deze week zat ik in spanning of de foto's de tentoonstelling hadden gehaald. Ik wist al wel dat ik tot de 'exposanten' behoorde, omdat ik een uitnodiging voor de opening had gekregen. Maar dat kon ook nog betekenen dat het werk wel in de catalogus stond, maar het niet tot de selectie schopte.

Inmiddels weet ik het zeker. Mijn eerste museale presentatie is een feit. Vier van mijn foto's hangen gebroederlijk bij elkaar, naast een Eb-en-Vloedschilderij van Kaneli&Smit. En laat dit duo nu toevallig links op de foto staan. Even verderop in de expositie hangen nog drie schilderijen van hen. Er is altijd baas boven baas…


Van berm naar bord




















Veel planten zijn eetbaar, en ze groeien gewoon in de berm. Voor Foodtocht door Friesland (uitgeverij Wijdemeer) schrijf ik een stukje over eetbare bloemen, omdat mensen onderweg hun eigen salade zouden kunnen plukken. Als je op de fiets zit of wandelt kom je immers genoeg bloeiends tegen.

Om mijn kennis bij te spijkeren riep ik advies in van John Zijlstra van De Wilde Oogst. Op Facebook meldt hij geregeld dat wat hij uit eigen tuin, berm of bos heeft geoogst. In navolging van zijn tips stelde ik het volgende bordje eetbaars samen: (vlnr) paardenbloem, look-zonder-look, vergeet-mij-nietje, fluitenkruid, zuring, pinksterbloem, madeliefje, rode klaver en hondsdraf.

Deze bloemen heb ik speciaal voor de foto geplukt, maar gisteren heb ik mijn salade opgepimpt met wat bloemetjes fluitenkruid, kleefkruid, kruidige hondsdraf, wat paardenbloemblad en het loof van radijs. Hartstikke lekker.

17 mei 2015

Verder met Foodtocht














Dit bijna futuristische tafereel is een stapel drabbelkoeken. Traditioneler kan het haast niet. De Sneker drabbelkoeken stammen uit 1850, toen de familie Haga begon met het bakken van deze lekkernij. Marian Haga behoort tot de vierde generatie die het geheime recept beheert, en die nog zelf bakt. In de oude bakkerij aan de Eerste Oosterkade in Sneek zit zij 's zomers vrijwel dagelijks achter de 'schud'-machine.

Vanuit een trechter stroomt het beslag, dat voornamelijk uit boekweit bestaat, in de hete roomboter. Door het schudden ontstaat een mooie luchtige structuur, die aan spons doet denken. Als het deeg in de hete boter gaart, draait Haga de koeken een keer om. Als ze aan beide kanten mooi bruin zijn geworden, tilt ze ze aan een vork op een bol zeefje. Zo kunnen we uitlekken en afkoelen tot een krokante koek.

Afgelopen vrijdag heb ik voor het eerst in mijn leven zo'n koek gegeten. Zo uit het handje, nog een beetje warm. Lekker hoor. En ik kan me voorstellen dat ze gevuld met slagroom of fruit ook een traktatie zijn.

Meer over drabbelkoeken in mijn boek Foodtocht door Friesland, dat later dit jaar uitkomt bij uitgeverij Wijdemeer.

 

8 mei 2015

Kleurrijk en krachtig




















Dit is Els de Boer. Ze is trainer, coach en interim-manager. Iemand die vanuit haar hart werkt, intuïtief en open. Een tijdje terug kwam ze bij mij, omdat ze een journalist nodig had die haar kon helpen met de informatie op haar website. En ze wilde ook nieuwe foto's. Dan sla je bij mij natuurlijk twee vliegen in een klap.

In een eerste gesprek heeft ze me vertelt wat haar werk inhoudt. Welke problemen ze helpt oplossen, en welke feedback ze krijgt. Op basis daarvan heb ik alle teksten op haar website doorgenomen en herschreven.

Vervolgens hebben we ons gebogen over mogelijke blogberichten en foto's die ze daarbij zou kunnen gebruiken. Kleurrijk, symbolisch, krachtig… Foto's die passen bij haar en bij wat ze te zeggen heeft. Er zijn heel wat ideeën over tafel en mailtjes over het internet gegaan om alle puntjes op de i te zetten, totdat we allebei tevreden waren over het resultaat. Enfin, oordeel zelf: www.elsdeboeradvies.nl.


7 mei 2015

Standpunt



















Het is al weer een half jaar geleden dat ik Kunstmaand Ameland bezocht met Titeke Postma. Als altijd vergezeld van onze camera's.

Nu kwamen we vooral om kunst te kijken, maar af en toe zagen we de kans schoon om ook een plaatje te schieten. Zoals dit. Een raar-maar-waarkiekje. Niets geënsceneerde aan. Ik kon het zo fotograferen, maar het oogt wel gek.

Een kwestie van standpunt, dat blijkt maar weer eens.

1 mei 2015

Wad nou








Een tijdje geleden mocht in aan directeur Han Steenbruggen van Museum Belvédère in Heerenveen mijn foto's van het wad laten zien. Hij is bezig met de voorbereiding voor de expositie Improvisaties op Wind, Water en Wad. Van de zes prints op aluminium die ik mee had, wilde hij er vier houden. 'Maar ik beloof niets, ik weet pas welke ik meeneem als ik aan het inrichten ben', waarschuwde hij.

Toch kreeg ik na een week of wat twee bruikleenformulieren toegestuurd, waarvan ik er één ondertekend terug moest zenden. En deze week kreeg ik een mail met als aanhef 'beste exposant'. Kijk, dan komt het heel dichtbij.

In deze mail vertelde hij dat er negentig kunstenaars deelnemen van diverse disciplines. Dat zij daarom alleen hun partner mee kunnen nemen naar de opening op 28 mei.

Eigenlijk is nog steeds niet duidelijk welk werk de tentoonstelling zal halen, maar ik kom dus wel in de catalogus te staan. En dat in een prachtig rijtje met namen als Jan Roos, Jan Wolkers en Jentsje Popma. Met Willem van Althuis, Boele Bregman en Gerrit Benner. En uiteraard vrouwen, zoals Anke Roder, Krin Rinsema en Beppe Kessler. En mijn week kon al niet meer kapot… Maar daarover later meer.


12 april 2015

Plezier




















Wat een plezier heb ik toch al van mijn 'wild collection'. Deze verzameling losse beelden heeft me al eens een heel mooi expositie-stuk geleverd tijdens Noorderlicht 2012. Ik had toen 166 foto's op kaartjes geprint en deze met magneetjes op een een grote plaat staal bevestigd. Bezoekers zochten hieruit zes kaartjes, waarbij ze hun eigen verhaal vertelden. Die heb ik ook weer allemaal verzameld en daar wil ik ooit nog iets mee doen.

Maar ondertussen zijn ook al weer een aantal beelden uit de collectie gepromoveerd tot illustratie bij gedichten van Tsead Bruinja en liedteksten die op het Jiddisch Festival te horen zijn geweest. Ik zocht de beelden toen uit bij stukjes uit die teksten, wat acht heel mooie combinaties opleverde.

En nu ben ik druk met teksten en beeld voor de website van Els de Boer Advies. Zij zoekt vrolijk beeld om verschillende tabbladen op te luisteren. Wat zij goed kan is (onderwijs)organisaties helpen bij veranderingen, teams waarin de samenwerking hapert vlot trekken en dergelijke. Deze foto vond ik daar wel bij passen: kleurrijk, symbolisch voor een team en illustratief voor verandering.


31 maart 2015

Connecties









Het Mentorprogramma Friesland van de vier grote hbo- en mbo-instellingen in Leeuwarden (Friesland College, Friese Poort, NHL en Stenden) vroeg me een nieuwe foto te maken voor zijn website. Deze is bedoeld ter vervanging van de brede bannerfoto met een mentor en mentee, die al een paar jaar dienst doet. Maar hij moet (bijgesneden) ook werken op staand formaat.

Ik fotografeerde twee combinaties van mentoren en hun pupillen: Iwan en Sytske, en Monique en Frans. Daarbij hadden we het nieuwe onderkomen van het Mentorprogramma tot onze beschikking, namelijk de Kanselarij (voorheen het Fries Museum) aan de Tweebaksmarkt.

Mijn opzet was steeds de connectie tussen de twee personen te laten zien en het plezier dat ze hebben in het onderling contact, dat door beiden als verrijkend wordt ervaren. Hierbij de twee 'winnende' foto's van twee bijzondere stellen.

30 maart 2015

Stil














De straatverlichting in Aldegea (Sm) was uit, toen Elske Adema haar gedicht over de nacht voorlas. Zaterdagavond vierde het dorp aan de Alde Feanen het donker, tijdens Earth Hour. Het moment waarop wereldwijd aandacht wordt gevraagd voor de schoonheid van de nacht en voor het feit dat fossiele brandstoffen eindig zijn.

In de Leeuwarder Courant deed ik verslag van deze avond, waarop ook de winnaar van de ezelsbruggetjeswedstrijd van Feel the Night en de LC bekend werd gemaakt. Om de stand van de planeten te onthouden had Trijntje de Groot de volgende zin ingestuurd: Myn Famke Is Mei Jo Soan Utnaaid Nei Peazens. Met haar inzending won zij een mini-zonnestelsel, dat werd uitgereikt door Nynke Rixt Jukema van Feel the Night.

Aldegea vierde niet alleen de nacht met het doven van de straatverlichting, maar ook met een serie gedichten langs het Aldegeaster Dichterspaad dat dezelfde avond werd geopend. Elske had meegedaan aan de scholierenwedstrijd en gewonnen met haar gedicht, dat nu een plekje op de route heeft gekregen.

Niet slapen

De sterren fonkelen in de nacht
Je ligt in bed
Je kijkt naar de klok
Het is 3 uur 's nachts
Je hoort van alles ritselen
Takken zwiepen tegen je raam
Je hoort de hond blaffen

Je drukt het lichtknopje aan
En in één keer
is het stil.


15 maart 2015

Navelstreng














Als Hendrik Elings op vakantie is, dan verlangt hij na een paar dagen al weer naar huis. Naar zijn atelier, naar de verf en de geur daarvan. Hij is verknocht aan het Bildt. 'Ik ben heel honkvast.'

Ondanks dat hij zijn studie in Utrecht volgde en daarna nog een tijd in Leeuwarden woonde, heeft hij de 'navelstreng' met zijn geboortegrond nooit doorgesneden. Hij bleef er kaatsen, waterpoloën en in bandjes spelen.

De band met het Bildt zit voor hem in de herinneringen. Geuren en geluiden. Zoals het geluid van een eenmotorig vliegtuigje dat je kunt horen als je op de zeedijk ligt. Of van het ruisen van de grote wilgen, dat hij associeert met de bomen die rond het fruitbedrijf van zijn vader stonden.

Mijn gesprek met Hendrik Elings was het eerste in een serie over Wonen aan de Oudebildtdijk. Dit project is onderdeel van Mooie Plaatsies, dat ik samen doe met fotograaf Baukje Venema. Meer hierover op Facebook, onder 'Wonen aan de Oudebildtdijk'.


27 februari 2015

Een nieuwe lente...




















Nu had ik nog zulke goede voornemens over het regelmatig bloggen… De tijd vliegt, maar veel berichten heb ik dit jaar nog niet geschreven. Vandaag doe ik toch een snelle duit in het zakje.

Het project Mooie plaatsies krijgt vaart. Collega Baukje Venema draagt daar aan bij, maar ook anderen in het Bildt die onze initiatieven een warm hart toedragen. Afgelopen week waren we bij Kirsten Zwijnenburg van de Aerden Plaats bijvoorbeeld. Zij stelt haar ruimte beschikbaar, zodat we eind april onze projecten kunnen presenteren met een vrolijk beeld- en muziekprogramma.

Met Foodtocht door Friesland gaat het nu ook de goede kant op. Vrijdag heb ik druk zitten schrijven aan een synopsis, en heb ik foto's bewerkt die ik afgelopen jaar al maakte. Met Tjerk Visser heb ik een lijst opgesteld van ondernemers en plekken die ik nog wil fotograferen om het boek compleet te maken. Louw Dijkstra van uitgeverij Wijdemeer is enthousiast en zit me achter de broek. Het ziet er naar uit dat ik binnenkort wel weer het nodige te melden heb. Tot dan.



19 januari 2015

Nieuw logo



















Zo, er zit weer schot in Wonen aan de Oudebildtdijk, het project om fotografisch in beeld te brengen hoe het is om te wonen aan de langste straat van Nederland, op de grens van Friesland. Afgelopen jaar had ik verschillende keren overleg met Baukje Venema, die een project in haar geboortedorp Ouwesyl begint. Samen hebben we 'Mooie plaatsjes' bedacht, een soort collectief van waaruit we onze projecten presenteren.

De naam van Facebook-pagina Wonen aan de Oudebildtdijk kon ik niet meer veranderen, omdat de aanhang boven de tweehonderd 'likes' was gegroeid. Jammer van de nieuwe naam, maar prachtig natuurlijk dat we al zo'n groot bereik hebben opgebouwd. En dat zal alleen maar groeien nu Baukje ook bekenden en belangstellenden uitnodigt. Zij heeft ook de eerste foto's al gedeeld. Nu kan ik niet achterblijven!


5 januari 2015

Dark flowers




















Kijk nou, deze foto had ik al een tijd geleden apart gezet om te bespreken. Ik maakte 'm deze zomer in Schotland, in de avonduren. Ik verbaasde me erover dat de bloemen ondanks het gebrek aan zonlicht helemaal open bleven staan, waar andere de knoppen sluiten. Zouden er nachtinsecten langs komen om honing te halen?

Het geheel kreeg iets spookachtige, dat me aanspreekt. In de verte deed het me denken aan de donkere wereld die Awoiska van der Meulen fotografeert en over wie ik eerder schreef. Ze bracht afgelopen jaar een boek uit, Sequester, waar ik nieuwsgierig naar ben. Een goed voornemen voor 2015: op zoek naar dat boek.

3 januari 2015

Een vruchtbaar 2015




















Het nieuwe jaar is begonnen. Vanaf deze plek wil ik iedereen een kleurrijk en vruchtbaar 2015 toewensen. En daar heb ik bovenstaande foto bij uitgezocht. Een klein souvenir uit Parijs, waar ik dit jaar weer een keer hoop rond te dolen. Op zoek naar nieuwe Parijse combinaties (A la Bogaers, Parijse combinatieBlije bocht of Parijse combinatie 3), of European Couples (zoals Zweeds stel of Nieuw stel).