Cadeautje

Vanmiddag vielen er twee pakketjes op de mat. Het ene was een presentje voor mijn verjaardag, het andere was eigenlijk ook een cadeautje. De Fryske Scheurkalender 2021, die ik had besteld, werd bezorgd. 

Vorig jaar voor de eerste Fryske Scheurkalender (die van 2020) had ik dertig foto's ingestuurd, waarvan er een flink aantal op de scheurblaadjes belandden. Mijn waslijn met witte onderbroeken aan rode knijpers tegen een zonnige blauwe lucht schopte het zelfs tot het voorblad.

Dit jaar had ik mijn aantal inzendingen beperkt gehouden. Toch tel ik in de gauwigheid zeven vermeldingen, waarvan één met 'Noorderlicht-keurmerk' (zie hierboven). Slechts twaalf van de driehonderd foto's in de kalender krijgen dit teken van waardering. 'Dit heeft met de gelaagdheid van het beeld te maken, die bij de kijker vragen oproept en waardoor zich een verhaal ontvouwt. Het zijn foto's die in de buurt van het werk komen dat Noorderlicht in haar programma laat zien', zo luidt de uitleg.

Deze foto heb ik Nachtkijker genoemd. En ik heb er een kleine bespiegeling bij geschreven:

Wat zie je daar? Waar kijk je naar?
Ben ik het op wie je wacht? In de nacht?

Afgelopen jaar kregen de geselecteerden een kleine expositie binnen de Noorderlicht Fotomanifestatie. Hopelijk lukt dat met deze winnaars - ondanks coronamaatregelen - ook.

Op Vlieland

David van Dartel (Amsterdam, 1995) komt vaak op Vlieland. Met zijn vrienden reist hij over het eiland, en als hij ergens een mooie plek ziet voor een foto stoppen ze. Vooral vriend Sil heeft een prachtige kop, en is zijn belangrijkste model. 'Daar heb ik geluk mee', zegt Van Dartel.

De foto's zijn een soort visueel dagboek, Van Dartel verwachtte er niet ooit geld mee te verdienen. Maar Addie Vassie van Elliott Halls in Amsterdam zag er iets in. Ze nam het risico het werk van de jonge fotograaf te exposeren en dat legt haar geen windeieren. Van Dartel verkoopt goed, over de hele wereld.

Hij weet dan ook goed gebruik te maken van de momenten waarop het licht op het eiland op z'n mooist is. En heeft geluk met zijn vrienden, die hij in de winter de zee in kan sturen of in harde wind op een pier mag laten poseren. Die intimiteit van vrienden onder elkaar is voelbaar, en geeft soms een erotische lading. Gepaard met de rust en weidsheid van het eiland heeft het geheel iets van een tijdloze romantiek. Een mooie wereld om in te vluchten.

Scheurkalender 2

Daar ben ik weer, op de Fryske Scheurkalender 2020. Met een foto die toevallig mooi aansluit op de vorige blog over Vierkant achter Vrijheid.

Zo'n enorme groep overvliegende ganzen, zeker van dichtbij, is een fascinerend gezicht. En gehoor. Het 'blaffen' van de brandganzen, het paniekerige geluid van de grauwe ganzen, soms het gepruttel van rotganzen.

Andere keren zijn het groepen kievieten of spreeuwen, wulpen of plevieren. Maar altijd vind ik het bijzonder zo'n massa te zien, bewegend als geheel in een vorm van saamhorigheid. Samen sterk, op zoek naar een plek om te rusten, te eten, te broeden...

Vierkant achter Vrijheid

Henk Dillerop van Galerie Westerkade in Leeuwarden heeft me uitgenodigd mee te doen aan de expositie Vierkant achter Vrijheid, in het kader van 75 jaar bevrijding. Hij heeft meer fotografen uitgenodigd (Baukje Venema, Ton Groot Haar, Menno de Boer, Monique van Velzen, Natalia Balanina, René den Engelsman, Erwin Hendriks, Paul Dolk, Dineke Kaal, Jan Kalma, René Alberts en Tryntsje Nauta). Samen exposeren we in april/mei in zijn galerie.

Bij het onderwerp denk ik meteen aan een vlucht ganzen of andere trekvogels. En daar heb ik wel de nodige foto's van. Maar op een of andere manier vind ik dat te voorspelbaar, al is die V-vorm natuurlijk een mooi symbool bij het thema.

De komende weken ga ik me op dit project storten, want op 1 maart is de deadline al. Wordt vervolgd.

Afscheid van de Lawei

Op de laatste dag van onze expositie Mooie Plaatsys in de Lawei in Drachten heeft Baukje Venema een workshop pinhole fotografie gegeven. Er was een heel groepje belangstellende vrouwen, voornamelijk omdat vijf van hen hun jaarlijkse uitstapje deden naar 'iets wat ze anders nooit zouden doen'. En collega-fotograaf Conny Kitschmann deed mee. Altijd leuk die weer te zien!

Na vijf uur pakten we even flink door om alles af te breken en in te pakken. De allergrootste foto's (bestaande uit twee panelen van 2.20 bij 1.10 m) pasten niet in de camper en moesten we tijdelijk achterlaten. Misschien vinden we snel een nieuwe expositielocatie en kunnen we ze binnenkort in één keer naar een volgend adres brengen. We hopen op galeries, kunsthuizen of musea langs de Waddenkust.

Tips zijn welkom via mooieplaatsys@gmail.com.

Scheurkalender

De Groninger Scheurkalender en de Drentse Scheurkalender bestonden al een paar jaar. Een Friese editie bleef echter een jaar uit. Vorig jaar lukt het wel voldoende inzendingen te krijgen voor de eerste Fryske Scheurkalender. Dat leek me wel wat. Ook omdat de initiatiefnemers kennissen zijn van Baukje Venema, en dat is mijn maatje van Mooie Plaatsys. Dus...

Ik begon te zoeken in mijn fotobestanden en kwam er al snel achter dat ik heel wat zou kunnen opsturen. Sterker nog, ik had in mijn eentje die hele kalender wel kunnen vullen! Maar goed, je moet een ander ook de kans geven :-)

Uiteindelijk stuurde ik zo'n dertig beelden in, met een variatie aan onderwerpen. Ik was heel benieuwd hoeveel ervan de kalender zouden halen. Op de dag van de presentatie kon ik jammer genoeg niet aanwezig zijn, maar toen ik de eerste Fryske Scheurkalender zag, maakte mijn hart een sprongetje. Een van mijn foto's was gekozen voor het omslag. Een heel vrolijke van grote witte onderbroeken, aan felrode knijpers, wapperend in de wind.

Verderop in de kalender doken meer bekende beelden op. En guess what, ook mijn maatje Baukje is van de partij. Zij was Miss 3 januari.

Overigens kun je al weer insturen voor de kalenders van 2021.

Mooie Plaatsys

De afgelopen vijf, bijna zes jaar, heb ik met Baukje Venema gewerkt aan Mooie Plaatsys. We wisten een zeer succesvolle crowdfunding campagne te voeren om de cassette te realiseren. Eind 2018 was de feestelijke presentatie in Het Graauwe Paard in Oudebildtzijl. Maar daarmee was het niet gedaan.

We hadden al eens geëxposeerd in Galerie Westerkade in Leeuwarden, tijdens Fryslân Photo en we wilden meer laten zien. De Galerij van de Lawei had plek voor ons. Tussen de foto-expositie van Jason van Bruggen en de tentoonstelling van Henk Rusman in. Tot en met 2 februari hangen de Mooie Plaatsys daar nog.

De expositie is vormgegeven in de stijl van de vier boekjes: het dorpsportret van Ouwe Syl tegen een groene wand (de kleur van de schutbladen van het eerste boekje AIGEN). De portretten uit het tweede deel (TAAL) hangen op een helderrode baan, omdat in dit deel de schutbladen met de slikwerkertjes rood zijn. En een deel van de landschappen uit deel 3 (LAND) hangt op een zwartgeverfde muur. Daarbij hangt ook een selectie van de portretten uit deel 4 (MINSEN), omdat we de toevoeging van geel wat te ver vonden gaan.

Wil je de expositie nog bekijken? Kom dan langs in de Lawei in Drachten: wo t/m zo 14-17 uur. Vooral zondag wordt het leuk, dan geeft Baukje een workshop pinhole fotografie en ben ik er ook om rondleidingen te geven of je te helpen plaatjes plakken in boekje 4.