30 januari 2013

Return to writer





















(foto Sipke Visser)

Morgen is het zover. Dan presenteert oud-Leeuwarder Sipke Visser zijn eerste boek: 'Return to sender'. Het is het resultaat van tweeënhalf jaar brieven schrijven naar voor hem totaal onbekende Britten wiens adres hij van Google Maps haalde.

Twee jaar geleden trof ik zijn vader tijdens de Open Atelierroute in Leeuwarden. Hij vertelde mij dat zijn zoon naar Londen was verhuisd en daar succes had als beeldbewerker. Dat leek me interessant voor de Leeuwarder Courant, maar ik kwam er niet aan toe totdat ik Sipke trof bij De Donkere Kamer in Amsterdam. Daar pitchte hij voor 'Return to sender'. Toeval.

Een aantal weken geleden kreeg ik een mail van Sipke met de vraag of ik mijn postadres wilde geven, dan ontving ik een uitnodiging voor zijn book launch. 'Return to sender' is verzameld in een boek. Vijfhonderd brieven - die je niet elke keer ziet, omdat ze hetzelfde zijn - met steeds wisselende foto's èn de antwoorden die hij ontving.

Op bovenstaande poster zie je de/geen kaart van Groot-Brittannië. De rode stippen zijn alle adressen waar brieven heen gingen. De gaatjes zijn de ontvangers die reageerden. De foto is gemaakt door Sipke en heet 'poster on fridge'.

Aanstaande zaterdag kun je het hele verhaal over het ontstaan van het boek lezen in de Leeuwarder Courant. Wie meer van Sipkes fotografie wil zien kan kijken op www.asortofdiary.com. Overigens is het ontwerp van de poster en het boek van het designerduo Kummer&Herrman die onder meer de boeken van Rob Hornstra ontwerpen.

26 januari 2013

Verrassing




















(foto Lucille Reyboz)

'HARU' is de titel van deze foto van Lucille Reyboz. Hij stond op een kaartje van School Gallery Paris, dat ik meenam van Paris Photo of van een andere tentoonstelling die ik in Parijs zag. Deze galerie hebben we niet bezocht, wat ik wel jammer vond. Het is wel een intrigerend beeld.

Is de bodem van dit park of bos nu bezaaid met bloemblaadjes die van de bomen zijn gevallen, of ligt de vrouw tussen de bloemen? Ik denk het eerste. Gezien de naam lijkt het me een Japans tafereel. En dus zijn de bloemblaadjes waarschijnlijk afkomstig van de kersenbomen. De bloei van de kers is voor veel Japanners een feestelijke gebeurtenis.

Jaren geleden zag ik in Volkskrant Magazine al eens een serie van Japanners die onder de kersenbomen kleedjes klaar leggen, om er maar op tijd bij te zijn. Ze willen een plekje reserveren om te picknicken, het voorjaar begint. Vergelijkbaar met onze Koninginnedag: 'bezet'.

In het geval van deze foto is er geen strijd om een plekje onder de bomen. De bomen hebben al grotendeels hun bloesem verloren. Waarschijnlijk is de strijd om een plekje al een tijdje geleden geweest. Wel heeft de vrouw papieren neergelegd om op te liggen, maar dat dient een ander doel.

Overigens hebben de gevallen roze blaadjes wel iets weg van bloemen. Zie deze foto, die ik in Schotland maakte, in juni 2012.

21 januari 2013

Onverwacht mooi




















Soms zit schoonheid in onverwachte dingen. Zo hadden we een kommetje met smakelijk vocht van een stoofschotel in de koelkast laten staan. Iets te lang, zo bleek deze week. Of misschien ook niet, als je van bijzondere schimmelformaties houdt. Dit lijkt op een plak biet, met een soort jaarringen of rokken. Heel bijzonder. Ben benieuwd hoe die ringen tot stand komen...

14 januari 2013

Hond als ster
















(foto William Wegman)

Als je zelf een hond hebt (en dat heb ik), dan begrijp je de behoefte van een fotograaf om dat huisdier  te portretteren. Zo'n dier heeft karakter, bevindt zich soms in bijzondere posities, neemt gekke houdingen aan... Dat wil je vastleggen.

William Wegman heeft van zijn geliefde hond echter een ster gemaakt, zoals niet veel hondenbezitters dat zullen doen. Zijn eerste Weimaraner was Man Ray en hij had een prachtige blik. Met zijn grijsbruine gladde vacht hebben Weimaraners sowieso een fotogeniek uiterlijk. Maar Man Ray was bovendien heel gewillig, poseerde in allerlei standen.

Helaas overleed Man Ray in 1981. Het duurde tot 1986 voor Wegman een andere hond kreeg, Fay Ray. Met haar startte een nieuw samenwerkingsverband. De geboorte van haar eerste nest, in 1989, voorzag hem van een handvol nieuwe sterren. Deze 'Red toy' dateert van 2006.

10 januari 2013

Wilmot



















(foto's Susan Paulsen)

Wilmot, Arkansas. De tijd lijkt er stil te hebben gestaan. Op de beelden van Susan Paulsen zie je oude dames die auto rijden met wit kanten handschoentjes aan. Hun Afro-American huishoudster wordt er niet jonger op. Het land ligt er nog zo bij als twee eeuwen geleden. Of toch niet?

Susan Paulsen erfde de boerderij van haar familie. Jarenlang legde ze de gewone dagelijkse gebeurtenissen vast in zachte pasteltinten. Ze werkte ze als een soort familiehistoricus, verzamelde beelden en verhalen, over winkels die nu gesloten zijn, dorpsgenoten die vertrokken, de economie die veranderde en daarmee het hele leven. Andere dingen bleven, zoals mooi gedekte tafels, barbecues en de tuin. Een expositie met haar werk is nog tot 13 januari te zien in Maison européenne de la Photographie in Parijs.

Ik vond de tentoonstelling erg mooi, uitgebalanceerd. Met veel foto's, de meeste ervan op gelijke grootte, zodat niet een belangrijker werd dan de ander. Dezelfde lijn zat niet in de catalogus. Of misschien was het boek er voor de expositie... Hierin was naar mijn smaak te veel gevarieerd in grootte en hoeveelheid foto's per pagina. Ik heb het daarom niet gekocht, al speet me dat ook wel een beetje.

8 januari 2013

Luchten
















(foto Jean Luc Tartarin)

Er was een tijdje een reclame op televisie (en radio) waarin een toiletjuffrouw razend populair was bij haar klanten. Volgens haar kwam het door de verfrisser die ze gebruikte. 'Heptie thuis niet, zulleke lekkere luchte', was haar uitleg (plat Haags, plat Amsterdams... dat weet ik niet meer).

In Maison européenne de la Photographie is tot 13 januari een expositie te zien met werk van Jean Luc Tartarin. Bij het zien van een deel van zijn foto's kwam meteen dat 'lekkere luchte' in me op. Zwaar aangezette wolkenpartijen met overdadige kleuren. Maar ook van paarden in het avondlicht, een vreemd felgroene brandnetel en een maan tegen een bewolkte nachthemel.

De beelden hingen in de kelderverdieping, in donkere ruimtes met mooie belichting. Het was alsof er licht uit naar voren kwam, bij sommige. In sfeer droeg dat bij aan wat je bij de foto's voelde. Ze riepen het gevoel op van een omgeving waarin je je als mens heel klein kunt voelen, en onbetekenend. De natuur doet toch wat zij wil.

Het veld in




















Als je net een jonge hond hebt, dan loop je het gevaar alleen maar leuke en lieve foto's te maken. Van die foto's waarop de kleine zo mooi mogelijk te zien is, leuk om aan anderen te tonen. Ik ben natuurlijk ook maar een mens en gewoon gek op mijn nieuwe viervoeter, maar ik vind dat deze foto niet in bedoelde categorie 'schattig' valt en daarom wel een plekje verdient op mijn blog.

6 januari 2013

United Nations


















(foto Pat de Wilde)

Soms loop je zomaar ergens tegenaan. In Parijs overkwam ons dat bijvoorbeeld, in november. We waren er voor Paris Photo, maar op een ochtend wandelden we richting de wijk Saint Germain des Prés voor exposities in kleine galeries.  We passeerden een statig pand, dat de Université René Descartes bleek te zijn. Binnen in de hal was een grote expositie ingericht met allemaal portretten.

Allerlei gezichten keken je aan. Van vertegenwoordigers van volkeren uit de hele wereld, veelal in traditionele kledij. Allemaal gefotografeerd tegen een neutrale, zwarte achtergrond. Heel grote foto's met veel oranje tinten, soms ietwat te donker afgedrukt naar mijn smaak... Maar wel een geweldige serie.

Er waren twee boeken van uitgegeven, vertelde een behulpzame zaalwacht ons. Een kleine en een grote, maar deze waren alleen te bestellen via de website van de maker Pat de Wilde. Tot nu toe is het erbij gebleven, maar persoonlijk vond ik het kleine 'Face Time' het mooist. Net iets intiemer.

1 januari 2013

Water en vuur



















Het nieuwe jaar begon nat in Leeuwarden. En zoals ik vorig jaar een foto van vuurwerk plaatste, wilde ik dat nu weer doen. Alleen.. dit keer wilde ik niet naar buiten. Het regende immers, en bovendien hebben we een kleine pup die moet wennen aan het geknal (dat ging overigens prima). Redenen genoeg om binnen te blijven.

Dus ik moest het anders doen. Toen ik naar buiten keek en de dikke druppels op het raam zag, kwam ik op een idee. Ik verwachtte dat de kleuren van het vuurwerk door de regen mooi zouden breken, maar het effect bleek anders uit te pakken. Namelijk zo. Ook niet verkeerd.