19 april 2016

Pieper





















Deze week wat aan het experimenteren geweest voor een expositie geïnspireerd op De Aardappeleters van Vincent van Gogh. Dit is misschien wel heel letterlijk een aardappel, maar ik wilde het voorwerp museale allure geven, zoals het schilderij dat ook heeft.

De vorm is zo eenvoudig, en de kleur van sommige rassen zo bijzonder. Het is een soort juweel, maar dan een eetbare.

Het kan overigens heel goed zijn dat de foto waarmee ik exposeer een heel andere wordt. Eén die dichter bij het werk ligt dat ik doorgaans maak. Een straatbeeld, of een portret. Veel tijd heb ik niet meer om hierover na te denken. Eind volgende week moet ik beeldmateriaal aanleveren voor de promotie van @ard.app.el, zoals het evenement heet.

Wie benieuwd is naar het eindresultaat, en het werk van de andere deelnemende kunstenaars, onder wie Hendrik Elings, Gea Schenk, Jenny Boot en Baukje Venema, kan van 20 mei tot en met 19 december terecht in MartiniPlaza in Groningen. De organisatie is in handen van Lê Hyunh van Lê Art Gallery.

6 april 2016

Reizen

















Zoltin Peeter woont en werkt in een grote boerderij in de buurt van Hallum. Een groot houten 'kompas' in zijn voortuin wijst alle windrichtingen aan. Typerend voor een man die graag reist, en zijn reizen verwerkt in zijn tekeningen.

Een expositie met tekeningen en schetsen van Peeter is momenteel te zien in galerie Hoogenbosch in Gorredijk. Hij draagt als titel Het oog dient te reizen. Naar aanleiding daarvan bracht ik hem eind maart een bezoek voor een artikel in de Leeuwarder Courant.

Altijd mooi om een kunstenaar te bezoeken in zijn eigen biotoop. Om te zien waar de ideeën worden geboren, het denken en zwoegen plaatsvindt. Wat er aan de muur in de woonkamer hangt ook. Het is soms verbazingwekkend dat de meest strakke werken in wanorde worden geboren.

Mijn bureau kan er bij tijden bijna net zo uitzien als de tafel hierboven. Vol aantekeningen, kaartjes, boeken, pennen en cd's. Maar bij mij is dat omdat mijn werkkamer en mijn tafel niet zo groot zijn… Evengoed rolt er uit die chaos wel iets moois.



Ontroer(en)d














Dat een onbestemd voorwerp zo kan ontroeren… Dat verbaasde me bij Open Stal in 2015 bij het zien van het werk van Auk Russchen. Niet dit werk, maar andere voorwerpen en kunststukjes van geitenhuid. Gehaakt soms, bewerkt met naalden en een brander. Genaaid tot kleinoden die je wilde aanraken. Koesteren, aaien.

Ze intrigeerde me, deze dappere zwartharige uit Haule. Waarom koos ze voor dit materiaal? Wat waren haar drijfveren? En was ze nu zo uitbundig van zichzelf, of gingen er achter haar iets te uitgelaten gedrag zenuwen en twijfels schuil?

Ik besloot haar te vragen voor een interview. Ergens in oktober vorig jaar. Ze aarzelde, maar besloot toch 'ja' te zeggen. Zij het dat onze afspraak maanden vooruit - eind februari - gepland werd. Omdat er dan een logische aanleiding was om over haar te schrijven, want ze doet mee aan de Kunst-aan-Huisroute, de atelierroute Lauwersland.

Het werd een bijzonder gesprek, heel persoonlijk. Evenals de mailwisseling die na afloop volgde. Lang niet alles was geschikt voor dit blog, noch voor de krant. Maar in de Leeuwarder Courant valt haar geschiedenis te lezen. Lees over haar drijfveren en inspiratie, en bekijk de foto's van haar laatste werken. Opnieuw ontroerend. Omdat iets dat uit het hart komt, altijd raakt.