8 augustus 2010

Riedsel


















(foto Jannie Regnerus)

It Riedsel heet de documentaire die Pieter Verhoeff maakte over multitalent Jannie Regnerus. Ze schrijft, fotografeert en schildert. Allerlei incidenten, anekdotes en observaties dienen als basis voor schetsen, die weer kunnen uitmonden in foto's en filmpjes. Haar schilderijen zijn steeds abstracter geworden, zo blijkt in de documentaire.

Eerst schilderde ze nog een soort boerderijsilhouetten die als wolken in de lucht dreven, maar die veranderden langzaam naar andersoortige patronen en lijnen. Een reis naar Japan laat ook duidelijke invloeden gelden.

Het landschap van het Bildt speelt een belangrijke rol in Regnerus' werk. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze er haar vleugels niet uit kon slaan, maar ze heeft het licht en de lijnen zo uitvoerig bestudeerd dat ze er van alles mee kan. Soms voegt ze er iets aan toe, zoals een roze lotusbloem of blauwe BIC-pennen en weet daarmee vervreemding op te wekken. Op een strak fietspad tussen de akkers door schrijft ze een tekst - het raadsel (it riedsel) - zonder dat de lezer dit volledig te zien krijgt.

Verhoeff gebruikt de Frans Bromet-methode, filmen en interviewen tegelijk. Het staat een goed gesprek wat in de weg. Het geluid heeft de kwaliteit van een homevideo en dat leidt af. Jammer, want Regnerus heeft wel wat te vertellen, zeker in haar geschreven teksten kan ze haar gevoelens goed tot uitdrukking brengen. Sprekend lijkt haar dit lastiger te vallen, maar misschien heeft dat met de situatie te maken, waarbij haar gesprekspartner schuil gaat achter een camera.

It Riedsel werd eerder uitgezonden bij het Noordelijk Film Festival en vandaag via Nederland 2 (Omrop Fryslân).

7 augustus 2010

Daklozenkrant 2














(foto Marijke van Ruiten)

Het wordt spannend. Vormgever Jelle Post heeft mijn materiaal nu in bezit, bedoeld voor de 'daklozenkrant' die Marijke van Ruiten en ik maken. Marijke heeft haar beelden geschoten, maar is nog niet uitgekeken op de Terp. De komende weken gaat het erom spannen... Of we nog sponsors vinden, of alles op tijd klaar zal zijn en allereerst of Jelle met iets moois komt.

Gisteravond hadden we werkoverleg in Veenwouden. Hoe willen we onze foto's presenteren? Geen praatje bij een plaatje, maar mensen aan het kijken zetten. Hoe willen we onze krant promoten? Niet uitdelen op de Nieuwestad met een bekende Leeuwarder, maar bij verschillende specifieke doelgroepen op het bureau leggen. Bij kamerleden misschien, als het regeerakkoord bekend is. In elk geval proberen we de media te interesseren, die zondag 5 september voor de opening van Noorderlicht in de stad zijn.

Marijke stelde voor om gesigneerde exemplaren met extra print te verkopen om nog wat extra geld te verdienen. Goed plan, alleen moeten we dan bedenken hoe en waar. Internet is geduldig, dus het zal waarschijnlijk via die route gaan. Verder kwamen we er niet helemaal uit of ze nu wel of niet de foto's moet gebruiken die ze gemaakt heeft door de zoeker van haar middenformaat camera. Je ziet er het scherpstelrondje en het raster op. Dat kan afleiden, afstand scheppen en de kijker het gevoel geven naar 'aapjes te kijken'. Aan de andere kant laat het de rol van de fotograaf zien, en zet het aan tot nadenken.

All will be revealed soon.

3 augustus 2010

Open Stal














(foto's Bert Verhoeff)

Open Stal is een kunstroute door Oldeberkoop. In het hele dorp zijn schuurtjes en stallen, galeries en tuinen beschikbaar gesteld om kunstenaars een podium te bieden. Vrijwilligers bemannen de kiosk voor de verkoop van kaartjes en catalogi, wat het geheel een vriendelijke uitstraling geeft.

Zondag wilde ik er vooral een kijkje nemen om te zien wat verschillende fotografen hadden ingebracht. In de Doorreed achter Gasterij 't Wapen hingen foto's van Patricia van de Camp. Lieve meisjes in roze jurkjes, maar niet verrassend. Hein de Graaf liet foto's drijven in de grote vijver van Molenbosch, het bosje achter Hotel Lunia. Weer en water hadden zo hun effect op de beelden en dat maakte het wel bijzonder. Maar hij had extra kunnen bijdragen aan de vervreemding als hij de portretten had gemaakt van de vrouwen met hun hoofd in het water, zodat het haar al uitwaaierde zoals het dan kan doen.

Heel vaag zag je foto's terug in de schilderijen van Dominique Ampe, die in allerlei lagen scènes uitbeeldde, waarin foto's een bescheiden rol spelen. Zijn ze er gevonden? Hadden de mensen erop iets met de ruimte te maken? Kunst die vragen oproept.

Wie ook iets opriepen waren Janna Bathoorn en Onur Kilinçci. Zij fotografeerden Nederlanders tegen de achtergrond van een landschap of stad in het Midden-Oosten. De geportretteerden kozen zelf een hoofddeksel zoals een hoofddoek of een pet. Opvallend hoe sommige mensen er geheel ontheemd uitzagen, en anderen thuis leken te horen in die andere wereld. In de briefjes met commentaar veel lof en het woord 'kopvoddentaks'.

Bert Verhoeff daarentegen beantwoordt vragen met zijn foto's van vrouwen uit Spakenburg. Kunnen ze met hun klederdracht bowlen of internetten? Ja, want traditioneel is niet hetzelfde als ouderwets. De vrouwen die nog klederdracht dragen doen dit uit overtuiging, maar zijn ook moderne vrouwen. Opvallend was het verschil in uitstraling tussen de vrouw met en zonder dracht. Hannes Walrafen (nu blind, maar vroeger fotograaf) interviewde de vrouwen over vroeger. Gesprekjes die te horen zijn via ouderwetse telefoons met draaischijf. Ik heb het bijbehorende boekje 'Kuiven en kraplappen' gekocht, omdat het zo'n mooi compact project betrof. Een voorbeeld.

Tot slot wil ik een lans breken voor Kunstruimte Hiemstra. Hier exposeren vier kunstenaars die werk maken dat heel mooi bij elkaar past. Kleine bronzen beeldjes van Betty Paanakker en tekeningen van Tobias Böhm, die foto's lijkt na te tekenen. Een soort kistjes van Peter Hiemstra met daarin tegels waarop foto's zijn 'getransformeerd' en schilderijen van Annelies Middel die oud beeldmateriaal gebruikt namelijk om na te schilderen op oud materiaal als hout en scherven. Werk om hebberig van te worden.