29 april 2014

Vos iz geblibn 2




















Het hangt. De expositie 'Vos iz geblibn' voor het Jiddisch Festival Leeuwarden is een feit. Natuurlijk op de laatste dag, maar dat kan geen kwaad. Konden we toch de puntjes nog op de i zetten. We, dat zijn vormgever Marcel Westra en ik. En zijn vrouw Pats, die doorslaggevende hulp bood.

Marcel bedacht dat mijn foto's er vanwege hun vierkante formaat mooi als polaroids uit konden zien. Hij onderzocht een echte polaroidfoto en kwam erachter dat het kader een soort 'raster' heeft, dat hij kopieerde rond mijn beelden. Om het effect van een herinnering te vergroten, heb ik er een kattebelletje onder 'gekrabbeld'. Oftewel zinsneden uit de liedteksten en gedichten waarop de foto's zijn geïnspireerd.

Ik ben heel tevreden met het resultaat. Wie zijn eigen oordeel wil vormen, is woensdagavond (30 april) welkom om 20 uur tijdens de opening van het Jiddisch Festival. Daarna blijft de expositie hangen tot en met zondag 4 mei, als het festival wordt afgerond met 'Music after the silence'.




27 april 2014

Plaatje




















Vorig weekende bezocht ik het Fries Food Festival in Stadsschouwburg de Harmonie in Leeuwarden. Ik was er vooral om adressen te verzamelen van interessante Friese bedrijven die zich op enige manier bezig houden met voedsel produceren. Nou, dat waren er een heleboel.

Bij Bioweb maakten ze reclame voor producten van allerlei verzamelde bioboeren. Je kon er van acht stekjes raden welke groeten het betrof. Er was een heel assortiment te koop, van kurkuma tot aardappel. Van rode biet was soep gekookt, die je kon proeven. Vond je 'm lekker, dan kon je een soeppakket aanschaffen met alle ingrediënten: rode biet, appel, laurier en ui.

Het leek me makkelijker de rode bieten gekookt aan te schaffen, voor het geval ik een keer een snel soepje wilde maken. Dit weekende was dat het geval.

Ik sneed de (gekookte en geschilde) bieten in blokjes. fruitte een sjalotje en smoorde die even met de biet en een scheutje citroensap. Daarna voegde ik groentebouillon en in stukjes gesneden appel toe en liet dat koken tot de biet goed gaar was. Even de staafmixer erin en voilà. Voor de liefhebber voegde ik een scheutje room of (in dit geval) een stukje zachte geitenkaas toe.

Is het geen plaatje? Eet smakelijk.

24 april 2014

Langetermijnplanning




















Kijk nou, hoe vrolijk! Kreeg ik van myn pop met een briefje: 'Soms moet je klein beginnen'. Want ja, hoger dan de plint komt deze nog niet.

Maar wat niet is, kan nog komen. Klein kantoortje erin, laptop en camera mee… Tips zijn altijd welkom.

21 april 2014

Had ik maar...




















Mijn handschrift is vaak wat slordig, dat krijg je als journalist. Langzaam en netjes schrijven leer je af. Snelheid is alles.

Voor mijn kleine expositie 'Vos iz geblibn' tijdens het Jiddisch Festival Leeuwarden in Tresoar, vroeg vormgever Marcel Westra mij om de dichtregels waarop mijn foto's zijn geïnspireerd. Handgeschreven…

In mijn vorige blog liet ik al zien hoe ik had geoefenend. Het had bijna iets van strafwerk. Maar als je zo'n zinnetje toevoegt aan een foto, vormgegeven als een polaroid, dan krijg je dit.

Alsof je snel een zinnetje onder het beeld hebt gezet om niet te vergeten. Ter herinnering. En dat is precies waar het festival dit keer om draait: melancholie, weemoed, wat is gebleven (vos iz geblibn).

15 april 2014

Handschrift




















Het lijkt wel strafwerk, als je de rijtjes dichtregels ziet die ik gisteren heb zitten overschrijven. Keer op keer 'ik hie mear tinken moatten oan fan dy hite simmerdagen'. En nog eens: 'ik hie mear tinke moatten oan fan dy hite simmerdagen'.

Het gaat om stukjes uit liedteksten en gedichten, die passen in het thema van het Jiddisch Festival Leeuwarden 'Vos iz geblibn'. 'En de verwelkte bladeren bij het venster van jouw kamer' of 'als de vrouw de telefoon opneemt vliegen de vogels weg'.

Bij vier liedteksten die Lucette van den Berg zingt en vier gedichten die Tsead Bruinja voordraagt heb ik foto's gezocht. Deze exposeer ik tijdens het festival in Tresoar, als een soort grote polaroids. Een mooi idee van vormgever Marcel Westra.

Onder de foto's komen de zinnetjes waardoor ik me heb laten inspireren, in mijn handschrift. 'Nat van de regen en van mijn tranen'. En 'of de bus misten dêr't ien fan ús beiden yn siet'. Marcel smeedt tekst en foto's samen tot een geheel. Het resultaat van samen praten en ideeën uitwisselen.

'Als twee-zijn
één kon zijn
wij waren het'.

10 april 2014

Strandvondst 4




















(Dit is het vierde fragment in mijn serie 'Strandvondst')


Zwijgen

Voor haar lopen haar dochter en kleinkinderen. Ze kletsen honderduit over zo’n spelshow op tv, waar ze gisteren naar moest kijken. Beroemde Nederlanders van wie ze nog nooit had gehoord, gaven een vernietigend oordeel over een verlegen jongen, die zich vergreep aan een Top40-nummer. Wat bezielde zo’n kind om zich aan het oordeel van dergelijke types te onderwerpen? Ze begreep het niet.

Nu liep ze door het mulle zand en bekeek het groepje voor haar. Susan deelde chocola uit. ‘Hier, voordat het smelt.’ De jeugd stortte zich gretig op de tractatie. Ritste de verpakking los en liet die zo vallen. ‘Hé!’, dacht ze. Maar ze zei niets.

Dat ze gisteren niet meedeelde in de spelvreugde was haar ook al op scheve gezichten komen te staan. Vooral haar dochter had haar een vernietigende blik toegeworpen. Ze wilde het broze evenwicht niet in gevaar brengen. Het had al veel te lang geduurd voor ze de kleinkinderen weer eens zag.

Vier maanden had ze nauwelijks iets gehoord en toen opeens die uitnodiging om een paar dagen mee te gaan naar zee. Goed, ze was waarschijnlijk gevraagd omdat ze een groot deel van de huur betaalde, maar in elk geval zag ze de kleinkinderen zo weer. Ze waren sinds de vorige keer al weer centimeters gegroeid. Nee, voorlopig hield ze haar mond.


7 april 2014

Vos iz geblibn




















'Vos iz geblibn af der velt fun under libe'...

'Wat is er op deze wereld overgebleven van onze liefde.
Het vreemde lachen en huilen zonder oorzaak
het zwakke ademen van een gloeiende kerker
twee decennia nooit opgetelde dagen
een stille boomgaard, een smal pad,
een spoor van voetafdrukken in het natte zand bij de brug'

'Vos iz geblibn' is het thema van het Jiddisch Festival, eind deze maand in Treoar, in Leeuwarden. Het is ook de titel van de kleine expositie van foto's die ik maakte bij vier liedteksten die Lucette van den Berg zingt, en bij vier gedichten die Tsead Bruinja voordraagt. 

Acht foto's dus. Losse beelden, die de sfeer van de teksten proberen te vatten. De melancholie, het verdriet en de weemoed... 

'Een ademloos zwart gat,
bewolkt en eindeloos als de uitgestrekte hemel
en de verwelkte bladeren bij het venster van jouw kamer,
verzonken in een herfstdroom
lang als het leven met de dood.'

Via www.jiddischfestivalleeuwarden.nl valt meer te lezen over de activiteiten. Deze week is het nog mogelijk je op te geven voor diverse workshops.

6 april 2014

Ken Zier




















De Deense zeeschilder Ken Zier was afgelopen week in Nederland om werk te brengen naar Galerie De Scheepskamer in Sneek. Binnenkort exposeert hij daar en dus was dit een mooie gelegenheid hem alvast te interviewen.

Zier is in eigen land een bekendheid, vooral door zijn project 'One man one beach'. Hij gaf zichzelf de opdracht een jaar lang elke week een schilderij te maken op het strand vlakbij zijn huis. Hij hoefde nauwelijks honderd meter af te leggen om er te komen. Hij koos een plek van zo'n 10 vierkante meter, waar vandaan hij steeds zijn perspectief koos.

Dankzij ruime media-aandacht was de expositie van zijn 52 schilderijen druk bezocht. Mensen wilden allemaal deel uitmaken van het verhaal, zo leek het. En dat leidde tot taferelen, die Zier niet eerder meemaakte. Lees hier meer over, binnenkort in de Leeuwarder Courant.

1 april 2014

Blije bocht















Denk nou niet, die Gitte komt wel heel vaak in Parijs. Want zo is het nu ook weer niet. Ik beperk het tot één bezoekje per jaar. Een werkbezoek, want ik ga dan naar Paris Photo, bekijk veel foto-exposities en fotoboekenbeurzen en maak zelf veel foto's.

Natuurlijk, in de ogen van sommigen is eens per jaar nog steeds veel. Ik hoorde deze week enthousiaste verhalen van een collega, die voor het eerst sinds 37 jaar weer een keer de Franse hoofdstad had bezocht. Hij was van 'vóór Musée d'Orsay' zelfs. Kijk, dat vind ik nou gek. Zo ver is het niet.

Maar even terug naar de reden waarom je mocht denken dat ik er vaak kom… Dit is weer zo'n Parijse combinatie, waarvan ik er al een paar meer maakte. Willekeurige foto's blijken bij elkaar te passen, vanwege kleur en/of vorm.

Ik begon de serie afgelopen november, tijdens ons (Titeke Postma gaat altijd mee) laatste bezoek aan Parijs. Maar bij het bekijken van foto's van eerdere bezoekjes, kom ik soms nog interessante verbanden en overeenkomsten tegen. Zoals deze, waarbij zowel de kleur als de bocht van arm en leuning elkaar spiegelen. Daar kan ik echt blij van worden.