6 april 2016

Ontroer(en)d














Dat een onbestemd voorwerp zo kan ontroeren… Dat verbaasde me bij Open Stal in 2015 bij het zien van het werk van Auk Russchen. Niet dit werk, maar andere voorwerpen en kunststukjes van geitenhuid. Gehaakt soms, bewerkt met naalden en een brander. Genaaid tot kleinoden die je wilde aanraken. Koesteren, aaien.

Ze intrigeerde me, deze dappere zwartharige uit Haule. Waarom koos ze voor dit materiaal? Wat waren haar drijfveren? En was ze nu zo uitbundig van zichzelf, of gingen er achter haar iets te uitgelaten gedrag zenuwen en twijfels schuil?

Ik besloot haar te vragen voor een interview. Ergens in oktober vorig jaar. Ze aarzelde, maar besloot toch 'ja' te zeggen. Zij het dat onze afspraak maanden vooruit - eind februari - gepland werd. Omdat er dan een logische aanleiding was om over haar te schrijven, want ze doet mee aan de Kunst-aan-Huisroute, de atelierroute Lauwersland.

Het werd een bijzonder gesprek, heel persoonlijk. Evenals de mailwisseling die na afloop volgde. Lang niet alles was geschikt voor dit blog, noch voor de krant. Maar in de Leeuwarder Courant valt haar geschiedenis te lezen. Lees over haar drijfveren en inspiratie, en bekijk de foto's van haar laatste werken. Opnieuw ontroerend. Omdat iets dat uit het hart komt, altijd raakt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten