Nawoord

(foto Tamas Dezso)

Aan de zijkant van zijn stand had galeriehouder Robert Koch (stand A33) tijdens Paris Photo drie grote foto's van Tamas Dezso hangen. Deze jongen - Ciprian, the bear danser - was de eerste. Op de tweede stond een grote groep schapen in de sneeuw (Sheepfarm, Silvaso de Sus), die de fotograaf angstig in de gaten hield. En de derde toonde een landschap met een bevroren meer, waaruit een kerktoren omhoog stak: The flooded village of Geamana.

Dezso maakte deze beelden in Roemenië, tijdens de winter. Alle foto's hebben daardoor een zelfde kleurenpalet van veel wit met bruin, groenig en grijs. Twee foto's vormen daarop een uitzondering. Deze zijn binnenshuis gemaakt en tonen een stoel, en een man. In beide gevallen staan zijn onderwerpen tegen een helder blauw geverfde muur, die overigens betere tijden heeft gekend.

Hij noemt zijn serie 'Notes for an epilogue': aantekeningen voor een nawoord. Zo'n titel geeft lading. En waar de foto's al niet genoeg verval, bedreiging en naderend onheil in zich hadden voegt hij dat met deze titel toe.

Op de website van de galerie valt te lezen dat Dezso een mooi maar somber beeld geeft van een snel verdwijnende samenleving. Van de tradities en gebruiken op het platteland, die van generatie op generatie zijn overgeleverd. Hij richt zich op de geïsoleerde regio's van Roemenië, de ineenstortende of vergeten fabrieken, de mensen en de bijna verdwenen cultuur. Het autocratisch regime (1946-1989) werpt zijn schaduw nog vooruit en laat zien waar het land en het volk staan.