(foto Pentti Sammallahti)
Dit is weer even zo'n moment waarop ik terug kijk op wat ik het afgelopen jaar heb gezien en waar ik nog wel even bij stil wil staan. Morgen kan ik mijn gerepareerde analoge middenformaatcamera ophalen. Daar past dit beeld wel bij.
Het is van de Pentti Sammallahti, die bijna werd geboren als fotograaf. Zijn grootmoeder was Hildur Larsson, een Zweedse fotograaf voor de Finse krant 'Kaiku'. Pentti groeide op tussen haar beelden. Zijn vader nam hem - toen hij negen jaar oud was - mee naar de expositie 'Family of man', van curator Edward Steichen. Meteen wist Pentti wat hij de rest van zijn leven wilde doen.
In 1964 werd hij lid van de Helsinki Camera Club. In zijn boek 'Here, far away' staat zelfs een foto uit die tijd. Hij was toen veertien. Zes jaar later had hij zijn eerste solotentoonstelling. Op Paris Photo zag ik een paar van zijn foto's. Kleine zwartwit miniaturen, verstild en ook weer niet.
In zijn straatbeelden komen dieren en mensen voor, die soms best druk zijn met iets. Maar op een of andere manier weet hij ze zo vast te leggen dat ze in die 'bevroren' vorm iets tijdloos krijgen. Alsof ze altijd zo zullen blijven staan, en we ze precies in die houding zullen aantreffen als we de plekken bezoeken die hij heeft gefotografeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten