Het is soms balanceren op het randje van inbreken, maar dat maakt urban exploring (urbex fotografie) spannend. Dat heb ik gemerkt, afgelopen dinsdag toen ik mee mocht met André Miedema en Caroline Penris. We bezochten een klooster aan de Belgische grens dat lachwekkend eenvoudig te betreden was via een kapot raam. Het hele complex bestond uit drie verdiepingen: kamers met wastafels, kantoren, een kerk, wasruimtes, recreatiezalen en een binnentuin. Op de zolderverdieping kwamen we zelfs een groot vertrek tegen met een al niet meer complete opnamestudio.
We vonden raadselachtige pasfoto's, verschillende afdrukjes van dezelfde personen nog met een paperclip eraan. Alsof hier dossiers waren weggehaald waar de foto's uit gevallen waren. Kledinghaakjes met namen erbij als in een kinderdagverblijf, tafels met kopjes en koffiezetapparaten, een altaar met een paars kleed, vazen waarin nog verdroogde bloemen stonden... Een rare wereld waarvan we spontaan begonnen te fluisteren.
Het is interessant om te zien welke series foto's beide fotografen uit hetzelfde gebouw haalden: André laat een reportage-achtige benadering zien, met een voorkeur voor muren. Caroline heeft haar eigen thema's en op haar site komen 'Tomtom en Ariadne' en 'Lost property' uit het bewuste klooster. Haar idee van 'geheugenverlies bij dingen' spreekt me wel aan.
Ik schoot zelf ook foto's - van hen en voor mezelf. Terug te vinden onder 'overig' op mijn site. Caroline en André maken overigens deel uit van Lucix en zij exposeren nog tot eind oktober in het atrium van de Leeuwarder Courant, als satelliet van Noorderlicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten