7 december 2012

Oog valt op oog
















(boek 'Lick Creek Line' door Ron Jude)

Er is een grijs gebied tussen documentatie en fictie en dat fascineert Ron Jude. Als een soort verhalenverteller volgt hij in 'Lick Creek Line' een pelsjager, die methodisch zijn lijn van vallen controleert in een afgelegen streek van Idaho, in het westen van de Verenigde Staten.

Beelden van geweld en schoonheid, landschap en architectuur, de kleine gemeenschap en het solitaire bestaan van het vallen zetten komen samen in een spannend geheel. Je denkt in eerste instantie te kijken naar een soort fotodocumentaire over een eenzame man met een omstreden beroep. Waarbij je het gevaar loopt te snel een moreel oordeel te vellen. Maar op het andere moment lijk je verzeild geraakt in een Twin Peaks-achtige film noir en voel je je op het verkeerde been gezet. Is dit echt?

Jude roept met zijn werk zowel mysterie als melancholie op. Hij deed dit eerder al met 'Emmett' (waarin hij de vage wereld van herinnering en autobiografie verkent) en 'Alpine Star' (een fictief sociologisch archief). 'Lick Creek Line' heeft de vorm van een traditioneel foto-essay. De series verbinden zich echter met elkaar, omdat ze alle drie laten zien hoe moeilijk een gevoel van 'self and place' is over te brengen met een fotografisch verhaal, aldus het commentaar op zijn website.

Op Paris Photo raakte ik gefascineerd door Judes werk. Tijdens de signeersessie van Chris Harrison in Le Bal bladerde Katharine MacDaid door het boek met een zelfde interesse. Vooral deze pagina met een foto van een oog overviel haar volkomen. Gezien eerdere foto's in het boek (van bloedige ingewanden op een boomstronk, een mes in de sneeuw) vraag je je onwillekeurig af hoe het met dit dier (een paard, dachten we allebei) afloopt...

Omdat ik hierover iets wilde schrijven op dit blog, mailde ik Ron Jude en vroeg hem of hij daarmee kon instemmen. Ik vertelde hem over de impact van zijn 'oog-foto'. Waarop hij meteen iets rechtzette: het gaat niet om het oog van een paard, maar dat van een eland. En die leeft niet meer, maar zijn kop hangt opgezet aan de muur. Te zien op een andere foto in het boek en op zijn site. Zo zie je maar. Nooit te snel zijn met je conclusies!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten