Historic dating sites

Het project voor Kunstmaand Ameland begint vorm te krijgen. Deze week heb ik veel foto's gemaakt voor een artikel in de Leeuwarder Courant over 'veiling', 'huwelijksmarkt' of 'blotekontenplek'. Prozaïsche namen voor plekken waar jonge mannen en vrouwen elkaar vroeger ontmoetten. Dit weekeinde verschijnt het artikel van Elizabeth Vogelzang en mij in de zaterdagbijlage.

Elizabeth heeft het artikel geschreven, maar ik heb het laatste woord: een oproep voor meer aanmeldingen, omdat ik het project voortzet voor Kunstmaand Ameland in november.

In Harlingen sprak ik met Lies en Simon van Dijk (foto). Zij zijn nog altijd gek met elkaar, terwijl ze elkaar al kennen vanaf hun respectievelijk achttiende en zestiende. Simons broer Wiebe van Dijk schreef het lied 'Oh, mooie Raadhuustoren' over de huwelijksmarkt op de Voorstraat, waar de jongelui door het 'klokje van gehoorzaamhiet' werden gewaarschuwd op tijd naar huis te gaan. De klok sloeg even voor tienen, om zeelieden ervoor te waarschuwen dat ze de haven binnen moesten varen. Wie ernaar hoorde, was tijdig thuis.

Geert en Henny Veen in Appelscha mochten een uur langer buiten blijven, vertelde Henny. 'Maar als ik ook maar een minuut later dan elf uur thuis was, had ik het weekeinde erop een kwartier straf.' Elke zaterdagavond en zondag trof zij haar Geert en wandelden ze over de Boerestreek, de Bosberg en de zandvlakte. Hand in hand, af en toe een kusje. Veel verder ging dat lange tijd niet. Mooie verhalen over tijden waarop een 'date' een stuk eenvoudiger leek dan tegenwoordig.

Zelfportret

Op mijn foto van het roestige muurtje eerder deze maand, reageerde één oud-lid van de Fotowerkplaats van Parnas, Leeuwarden. Ze herinnerde zich nog ons reisje naar Antwerpen, want daar ging het om. Ze wist zelfs nog dat ze toen op de bewuste plek geposeerd had voor Elske Riemersma, die een film uitprobeerde om te zien hoe de huidkleur uitpakte.

Onze correspondentie op Facebook bracht mij ertoe mijn oude negatieven er nog eens bij te pakken en een en ander te scannen op mijn kleine amateurapparaatje. Er kwam zowaar een zelfportret te voorschijn. Heel klassiek via een spiegel.

Hoe Abraham de couture kleurde

In het Modemuseum (MoMu) in Antwerpen is momenteel een expositie 'Couture in kleur' te zien, die als ondertitel heeft 'Zijde & print uit het Abrahamarchief'. De tentoonstelling vertelt het verhaal van de firma Abraham, die met hun kleurrijke textielbedrukkingen (vooral op zijde) de Europese couture bepaalde.

Deze geschiedenis is meteen het verhaal van de kunst en luxe door de twintigste eeuw. Dior, Givenchy, Yves Saint Laurent en Balenciaga verwerkten stoffen van Abraham in hun collecties. Ook hedendaagse ontwerpers als Dries Van Noten, Diane Von Furstenberg en Peter Pilotto experimenteerden met Abrahamprints.

Bovenstaande foto is gemaakt in een zaal waarin op paspoppen kledingstukken hingen, waarop verschillende prints werden geprojecteerd. Die wisselden af, wat vooral technisch knap was bij de broek met top en jasje.

Verder uiteraard veel stoffen die als grote banieren in de zalen hingen, staalboeken, foto's van modellen en beroemdheden, modemagazines en voorwerpen uit de geschiedenis van het Abrahambedrijf.

Revisited

Aan alle (oud-)fotowerkplaatsleden van Parnas... Waar was ik afgelopen week? Grappig, ik was hier ooit midden jaren negentig. Een bijzonder wandje, vond toen iedereen. Camera's klikten, om beurten poseerden we hier.

Een paar jaar geleden moest ik in de buurt zijn om een camera op te halen die ik via Marktplaats had gekocht. Het verbaasde me toen dat de gevel niet was omgevallen of verwijderd. En afgelopen week was ik er weer. Ik keek de hoek om en wat schetst mijn verbazing?! Het stond er nog... mooier dan ooit.