Nuttig en aangenaam

Het is de laatste dagen razend druk en daardoor kom ik er nauwelijks aan toe dit blog bij te houden. Naast de vaker genoemde activiteiten had ik gisteren ook een afspraak met een aantal collega's in café Scooter's voor een verhaal in de zaterdagkrant. We deden mee aan een pubquiz.

Ons was verteld dat het vooral over muziek zou gaan, maar dat bleek een misverstand. Er was weliswaar een muziekronde over tunes van James Bond-films, maar verder betrof het een algemene kennisquiz. Voor de tweemaandelijkse popquiz mogen we ons 13 mei melden.

Ons team eLChica's genaamd bracht het er niet slecht af. Halverwege de avond stonden we tot onze verbazing gedeeld tweede en lieten daarmee elf teams achter ons. En dat terwijl sommige deelnemers al zes jaar ervaring hebben. We hadden al lol, maar nu vermaakten we ons nog meer. Bij elke tussenstand steeg ons vertrouwen, want we bevonden ons stevig op die tweede plek.

Ook in de einduitslag was dat nog het geval en dan zonder medestanders. Jammer, want het applaus en de enorme zak spekjes (voor de nummer laatst) ging daarmee aan onze neus voorbij. Maar we gingen wel naar huis met pakken koekjes, chocoladelollys en een citronella kaars. Waarmee we opnieuw het nuttige met het aangename konden verenigen.

Uitbreiding

De Friese Camera is uitgebreid. Het groepje fotografen dat elkaar met een zekere regelmaat treft om van gedachten te wisselen over fotografie in het algemeen en elkaars werk in het bijzonder was gisteren weer bijeen. Dit keer waren van de partij: Dolph Kessler, Linus Harms, Titeke Postma en ondergetekende. Marijke van Ruiten moest verstek laten gaan.

Vijf is een mooi aantal: niet te veel, niet te weinig. Op een avond hebben we voldoende tijd om van ieder van ons iets te bespreken, mocht het voorkomen dat iedereen iets meeneemt. Ik kon de twee nieuwkomers mijn foto's van Cambuur laten zien. Weliswaar is de serie inmiddels al weer behoorlijk gegroeid, maar ze kregen zo toch een indruk. Onze conclusie: opmaak wordt nu belangrijk, mogelijk ook bij de selectie van de foto's. Het is zaak een goed concept te vinden en wel snel...

Royal Mail

Het is maar druk de laatste tijd. Mijn tweede stagiaire - Josefine Witzke - stond voor toelatingstoetsen bij de Fotovakschool in Amsterdam en de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Dus die had hulp nodig. Ik begon deze week met lesgeven in de fotojournalistiek aan de Fotoacademie in Groningen. En ondertussen ben ik met een soort eindsprint bezig voor het boek over de achterban van Cambuur.

In al deze drukte verscheen daar plotseling en toch nog onverwacht het bericht dat er post was uit Groot-Brittannië. Weken geleden meldde de P.G. Woodhouse Society zich bij de Friese Pers Boekerij, uitgever van ons boek 'Zwarte magie/Black magic'. Of ze een exemplaar konden sturen naar hun beschermvrouwe Camilla Parker Bowles, duchess of York, omdat die haar interesse had uitgesproken voor het Friese paard.

Vanuit Nederland stuurden ze ons boek die kant op, met een persoonlijke noot van schrijfster Elisabeth Post en mij. Ik rekende op een bedankje, maar dat bleef lange tijd uit. Tot deze week.

Via diezelfde sociëteit ontvingen we een koninklijk briefje van Camilla herself. Deels getypt, maar ook handgeschreven. Ze bedankte hartelijk voor het boek en verheugde zich op het lezen over de Friese paarden; 'what wonderful creatures they are'. Ze sloot af met: 'This comes with my best wishes to you both'. In zwierige letters ondertekend met 'Camilla'.

Schoolreisje

De praatgroep en visclub van Cambuur reisden vrijdag naar de uitwedstrijd BV Veendam-SC Cambuur. Dat had in een uurtje gekund, maar de vrienden maakten er een schoolreisje van. Met schalen vol hapjes, bier, fris en een borrel. En ik mocht mee.

De buschauffeur nam op de heenweg een toeristische route. Over Wartena, Nijega, Surhuisterveen, Opende, Frieschepalen, Veenhuizen, Norg, Tynaarlo en Zuidlaren. Een mooi tripje met de nodige grappen en grollen, spannende passeeracties, rook- en plasstops. In Zuidlaren deden we een Chinees aan, die een goede klant had aan de groep van 27. 'Frans Bauer is er ook', zei een grappenmaker tegen twee vrouwen die mee waren. Zingend heupwiegden ze naar de andere kant van het restaurant, maar zonder succes. Het was immers 1 april.

In Veendam mocht de groep op de hoofdtribune zitten. De overige Cambuuraanhang zat voor het grootste deel in het uitvak. 'De kooi', zoals sommigen het noemen. Ik had van een aardige Veendammedewerkster een dienstkaart gekregen en mocht alle hekken passeren met mijn camera. Wat weer een nieuwe serie foto's opleverde voor het boek over de achterban...