(dit is het tweede (korte) verhaal in mijn nieuwe serie 'Strandvondsten')
Last minute
,,Kom, we
kunnen het makkelijk af krijgen.’’ De drie vrouwen spoedden zich naar de
veranda van de strandtent. Hun vriendin en haar kersverse echtgenoot waren in
geen velden of wegen te bekennen. Vast nog druk met de fotoshoot.
Op het
laatste moment hadden ze bedacht dat ze behalve het door henzelf versierde
dekbedovertrek ook iets met de andere gasten wilden doen. Iedereen op portret. Per
slot van rekening was een van hen fotograaf.
,,Even
proberen’’, zei Bea die een bus purschuim had gekocht. Op een oude krant spoot
ze een lijn van het gele goedje. Het stolde vrijwel gelijk. ,,Weegt niets’’,
constateerde Lies, die het strookje op haar hand woog.
Er stak een
windje op. ,,Houd jij de kranten even aan die kant vast, dan spuit ik een mooie
lijst. Goudverf erop, en klaar zijn we.’’ Bea trok haar rok een stuk omhoog en
stond wijdbeens boven de kranten met de spuitbus in de aanslag. Haar
hooggehakte voeten stoer op de twee andere hoeken zodat de wind geen vat op het
papier kreeg.
Anne stelde alvast haar camera op in een hoekje met een neutrale achtergrond. Er viel genoeg licht naar binnen. ,,Als-ie klaar is, kan iedereen dat ding zelf wel voor zijn hoofd houden. Klik, en klaar is Klara. Leuk voor later!’’
Anne stelde alvast haar camera op in een hoekje met een neutrale achtergrond. Er viel genoeg licht naar binnen. ,,Als-ie klaar is, kan iedereen dat ding zelf wel voor zijn hoofd houden. Klik, en klaar is Klara. Leuk voor later!’’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten