Natuurlijk, mijn hond is een ster. Maar daar gingen we niet in het pikkedonker voor op pad. We wilden vallende sterren zien, van de Perseïdenzwerm. Dus na elf uur richting Leeuwarder Bos, waar de lichtvervuiling van de stad al een stuk minder is.
Het eerste dat we zagen was de witte staart van een vallende ster. Jippie, dat was één. Maar daarna liet de zwerm op zich wachten.
Kees met de zaklamp voorop had al snel een vos in de lichtbundel. Daarna weerschenen nog twee ogen het licht... een ree. De honden bleven keurig bij ons in de buurt en zonder zaklamp kozen we een plekje op het fietspad.
Met de selftimer probeerde ik de vallende sterren te vangen met een sluitertijd van zo'n 30 seconden. Op het schermpje van de camera viel weinig terug te zien, maar nu thuis bleek het toch gelukt. Op een van de foto's staat een streepje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten