24 juli 2010

Rob Hornstra













Een man met een missie, Rob Hornstra. Hij had een vooruitziende blik toen hij na zijn afstuderen in Rusland ging kijken. Na zijn boek '101 Billionaires' bedachten hij een schrijver/filmmaker Arnold van Bruggen dat het interessant zou zijn de veranderingen in Sochi te volgen. Zijn Sochi Project neemt steeds omvangrijker vormen aan, nu het via Facebook en een weblog te volgen is.

Sochi is het toneel van de Winterspelen in 2014 en dus moet daar van alles gebeuren. Maar deze stad in de Kaukasus ligt op de grens van Georgië en Abchazië, met vlakbij de verarmde deelrepublieken Tsjetsjenië, Tsjerkessië en Noord-Ossetië. De oorlog tussen Georgië en Abchazië heeft zijn sporen nagelaten en de komst van hotels, moderne infrastructuur en duizend prefab-huizen voor de arbeiders die dat allemaal gaan bouwen, zullen het aanzien van de streek ingrijpend veranderen.

'Slow journalism' noemt Hornstra het op zijn site. In vijf jaar proberen ze er twee keer per jaar een maand rond te trekken om de veranderingen vast te leggen, mensen te volgen die voor de nieuwbouw hun huizen uit moeten, datgene te registreren dat er straks niet meer is. Een loflijk en kostbaar streven, dat hij financiert door de verkoop van foto's via een galerie, fondsen en partnerships, publicaties en 'community funding'. Iedereen kan een steentje bijdragen en de teller loopt.

Gisteren en vandaag (23/24 juli) was hij in Leeuwarden te gast bij Foto Leeuwarden. Hij hield een lezing en een masterclass. Zestien belangstellenden lieten zich overspoelen met informatie over dit project, over het samenstellen van een publicatie (boek of krant) en over zijn werkwijze als fotograaf. Hij voorzag portfolio's van commentaar en ging in op allerlei vragen. Maar vooral pleitte hij voor documentaire fotografie.

En je kunt van zijn foto's zeggen wat je wilt, dat de portretten niet allemaal even sterk zijn, dat ze soms slordig zijn. Maar wat is het een interessante investering om een streek en verschillende mensen zo lang te volgen! Dat bleek ook uit enkele andere projecten die de revue passeerden, zoals de portretten die Tryntsje Nauta maakt van haar vader die afscheid moet nemen van zijn boerderij. Of de foto's van Marijke van Ruiten die bewoners van het asielzoekerscentrum in Dokkum fotografeerde. Het centrum - eveneens onderwerp van de reportage - is inmiddels gesloten. Maar sommige mensen volgt ze nog. Iedereen die het aandurft tijd, energie en geld te steken in dergelijke projecten verdient alle aandacht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten