Is het wad?

(foto Hans Sas)

De Waddenzee is een prachtig natuurgebied dat velen inspiratie biedt. Ha, dat rijmt, zonder dat ik dat zo bedoelde. Maar zonder gekheid... veel kunstenaars en fotografen (die zich soms ook kunstfotografen noemen) leven zich uit op het vastleggen van de zee, de kwelders, de vuurtorens en andere opvallende elementen.

Vier van hen - allemaal met het predikaat Waddengoud - exposeren in de Blokhuispoort. Tussen het wrakhout en de scheepstouwen, want daarmee hebben ze hun expositie ingericht. Hun foto's geven weer hoe mooi het wad kan zijn, maar zijn de foto's wat?

Is een foto van een theatervoorstelling kunst terwijl de belichting en aankleding door het gezelschap worden gedaan? Is een foto van een mooi landschap automatisch mooi? Persoonlijk vind ik dat een fotograaf iets van zichzelf moet toevoegen. Tiede Tolsma deed dat een paar jaar geleden in zijn foto's van de wadden. De fotografen van Waddengoud slagen daar niet in.

Hun foto's van golven, zonsondergangen, vuurtorens (soms uit de lucht) en zeeweringen blijven registrerend, maar zijn nauwelijks persoonlijk. Geen bijzondere standpunten (of je moet luchtfoto's daartoe rekenen), geen opvallende uitsnedes. Veel (amateur)fotografen doen het zo, net zo goed en mogelijk beter.

De presentatie maakt het evenmin beter. Grote prints op canvas zitten rommelig op hun frame. De print loopt soms half over de rand door. Niet erg als je er een baklijst omheen doet, maar wel slordig als je de foto's zo ophangt. Afdrukken als een soort spandoeken die met elastieken in ruw houten frames hangen en daar 750 euro voor vragen... Het is 'm niet.

Teleurgesteld

Deze foto is een pleister op de wonde. Dirk staat er prachtig op. Want wat kan hij goed poseren, deze kat. Bazin Trienke kon hem overal neerzetten of leggen en hij bleef keurig wachten tot de foto was gemaakt. Tijdens de binnenkijkreportage die ik maakte voor de Leeuwarder Courant dook hij geregeld op. Tevreden met zijn oogjes dichtgeknepen op schoot bij Trienke, of dartelend door de tuin.

Maar in Wonen & Co van afgelopen zaterdag stond niet een van deze geslaagde foto's, alleen op de voorpagina hing hij in de armen van baasje Sido. 'Dirk was wel een ietsiepietsie teleurgesteld dat-ie nou net achterom keek op de enige foto waarop-ie te zien was, maar ja, katten zeuren altijd', schreef Sido mij. 'En jij houdt van honden.'

Eigenlijk voelde ik wel met Dirk mee. Hij had zo zijn best gedaan. En al houd ik van honden (vooral van mijn eigen), ik wil hierbij toch iets goedmaken. Deze is voor jou, Dirk!

Daguerre

In de loop der jaren heb ik al verschillende exposities van groepen amateurfotografen mogen zien. Landschappen voeren de boventoon, ook spiegelingen op glimmende oppervlakken en 'fraai lijnenspel' van moderne gebouwen zijn favoriet. Dat niet alle leden van dergelijke clubs dezelfde beelden maakt, bewijst deze foto. Een raadselachtig silhouet tegen een tweekleurig doek.

Er is hier geen sprake van bijzonder gebruik van filters, want het rood lijkt op te trekken in de vezels van het weefsel. Er gaat een zekere dreiging van uit. Aan de andere kant lijkt de persoon erachter niet aangedaan of verontrust. Mooi hoe je als kijker daardoor de gelegenheid krijgt je eigen verhaal erbij te bedenken.

De foto maakt deel uit van de expositie Daguerre 1891-2011, die t/m 22 mei in de Noorderlicht Gallery in Groningen te zien is, en dit weekeinde in Oosterwolde (Kunstcafé) als 'Kiek of kunst'. Daguerre is de naam van de op een na oudste amateurfotografenclub en die bestaat dus 120 jaar.

Achter

Tjonge, wat lag ik achter. Al tijden geen berichten meer gepost. Nou bij deze dan. Vanmorgen wat extra tijd overgehouden, omdat ik mijn lessen aan de Fotoacademie Groningen heb afgelast. Mijn twee leerlingen zouden me vanmorgen geen werk kunnen laten zien, dus dan valt er niets te bespreken.

Daarom heb ik mijn website een kleine update gegeven en kan ik nu deze blog bijwerken. Op mijn site heb ik de serie 'slaapplek' toegevoegd die ik maakte naar aanleiding van mijn toevallige ontmoeting met een 'slaper' in het Leeuwarder Bos. Inmiddels zijn deze plekken overgroeid door fluitenkruid en zevenblad. Ook mooi, maar daar ga ik binnenkort wel weer foto's van maken. Die ik dan ook weer hier kan laten zien.